مواد مناسب برای تولید ورمی کمپوست

مواد مناسب برای تولید ورمی کمپوست

کرهای خاکی می توانند از تمام انواع زباله های غذایی، زباله های حیاط و باغچه و کاغذ و مقوا تغذیه نمایند. زباله های باغچه ای مانند برگها، علفهای کوتاه شده، شاخ و برگهای کوچک و زائده های گیاهی غیر چوبی می باشند که همه قابل تبدیل به ورمی کمپوست هستند. برگها عمده ترین زباله آلی موجود در اغلب مخازن کمپوست هستند، اگر از علفهای کوتاه شده استفاده می شود بهتر است که آنها را با دیگر زباله های منزل مخلوط نمود، زیرا در غیر این صورت، علفها باعث فشردگی و محدود شدن جریان هوا می شوند، همچنین بهتر است شاخه هایی با ضخامت بیش از یک چهارم اینچ را با یک رنده به قطعات کوچک تر تبدیل نمود. زباله های آشپزخانه ای مانند باقی مانده سبزیجات، ته مانده قهوه و پوست تخم مرغ نیز می توان استفاده کرد. در صورت بکار بردن نیتروژن اضافی، می توان مقدار کمی خاک اره به آن افزود. برای هر صد کیلوگرم خاک اره حدوداً به یک کیلو نیتروژن نیاز است. خاکسترچوب نیز به عنوان آهک محسوب می شود که باید به میزان کمی مورد استفاده قرار گیرد. روزنامه ها و کاغذهای باطله معمولی نیز قابل تبدیل به کمپوست می باشند. اما بدلیل اینکه میزان نیتروژن در آنها کم است، سرعت تجزیه پایین می آید و در صورت استفاده از کاغذ نباید وزن آنها بیش از ده درصد کل وزن مواد موجود در مخزن ورمی کمپوست باشد. زباله های آلی که از نظر بیولوژی تجزیه پذیر بوده و معمولاً به عنوان مواد کمپوست شونده در پرورش کرم و تولید ورمی کمپوست مورد استفاده قرار می گیرند به شرح زیر می باشند:

فضولات حیوانی
می توان از مدفوع حیواناتی مانند گوسفند، اسب، بز و طیور برای این منظور استفاده نمود. لازم است پیش از استفاده از مدفوع حیوانی بجز احشام آزمایشات و پیش بینی های اولیه مختلفی در مورد عوامل بیماریزا و واکنش در مقابل کرمهای خاکی انجام داد. باید در استفاده از مدفوع اسب بسیار دقت شود زیرا مدفوع این حیوان حاوی ویروس تتانوس است که برای انسانها مهلک و کشنده می باشد.

زباله های کشاورزی
همچنین می توان از زباله های کشاورزی که پس از برداشت محصول و خرمن کوبی به دست می آید نیز استفاده کرد. این زباله ها شامل موارد زیر می باشد:
شاخه ها، برگها، سبوس ( بجز شلتوک)، پوست زباله سبزیجات، خرده برگها، زباله های فرآوری صنایع غذایی، تفاله نیشکر و زباله های فرآوری.

زباله های جنگلی
این زباله ها تولیدات گیاهی از قبیل تراشه های چوب، پوست، خاک اره و خمیر کاغذ را شامل می شوند که همه این مواد در کنار انواع گوناگون خورده برگهای جنگلی قابل استفاده می باشند. می توان از زباله جنگلی استفاده نشده مانند خرده برگها در فرآیند تولید ورمی کمپوست نیز استفاده کرد.

خرده برگهای ریخته شده در سطح شهرها

برگهای ریخته شده و خرده برگهای سوزانده شده خیابانها و مناطق مسکونی نیز قابل مصرف می باشند اما گزارشی مبنی بر استفاده از این موارد در دسترس نمی باشد. اگر بتوان از این خرده برگها استفاده نمود، این کار باعث پاکیزگی شهرها و در ضمن ایجاد محصول ورمی کمپوست مفید می گردد. ممکن است بتوان از خرده برگها انبه، گواوا و علفهای هرز ( که بدون بذر می باشند) نیز استفاده کرد اما در این مورد به اطلاعات بیشتری نیاز است.

کاغذ باطله و پارچه های کتانی و ...

این مواد همه زباله های آلی تجزیه پذیر می باشند و اگر برای دستیابی به دیگر محصولات مفید مورد بازیافت قرار نگیرند می توان آنها را به منظور تولید ورمی کمپوست بازیافت نمود.

زباله های شهری

زباله های شهری یا همان زباله هایی که هر روز تولید می شوند، در بردارنده موارد مهمی از بقایای آلی شهر می باشند. بخش قابل توجهی از زباله های شهری می توانند دسته بندی شده و سپس بازیافت یا تجزیه گردند. اغلب زباله های خانگی مانند زباله آشپزخانه نیز می توانند با کمی دست کاری و تغییر در تولید ورمی کمپوست استفاده شوند.

محلول آبکی بیوگاز
پس از بازیافت بیوگاز اگر لازم نبود که از آن در کشاورزی استفاده شود می توان بجای کمپوست سازی به روش مرسوم از آن، در تولید ورمی کمپوست استفاده نمود.

زباله های صنعتی
زباله های صنعتی مانند زباله حاصل از فرآوری مواد غذایی و زباله های کارخانه ای نیز می توانند با کمی تغییر در پرورش کرم مورد استفاده قرار گیرند.
جدول3-1- فهرست مواد زاید آزمایش شده برای تولید ورمی کمپوست(Kale 1994 )

منبع تولید مواد زاید	مواد زاید قابل استفاده در تولید ورمب کمپوست
مواد زاید کشاورزی مزارع کشاورزی باغ و باغچه مواد زاید حیوانی مواد زاید جامد شهری	کاه کلش، علفهای هرز، پوسته شاخ و برگ ساقه، برگ، پوست میوه، علفهای کوتاه شده مدفوع، ادرار و محلول آبکی بیوگاز مواد زاید آشپزخانه های خانگی، رستوران ها، لجن تصفیه خانه های فاضلاب
مواد زاید صنایع کشاورزی واحدهای فرآوری مواد غذایی تصفیه خانه های روغن کارخانه های قند و تولید شکر واحد های فرآوری و دانه واحد های استخراج روغن آروماتیک ( خوشبو) صنعت نارگیل واحد های کشت بافت	پوست و سایر قسمتهای استفاده نشده میوه و سبزیها تفاله و پوسته دانه تفاله، باگاس نرم هسته میوه ها، کاغذ و دانه های تاریخ گذشته ساقه ها، برگها و گلها پس از استخراج از روغن مغز نارگیل کاغذ، قسمتهای کوچک گیاهی زاید

از ترکیبات زیر می توان به عنوان خوراک کرمهای خاکی در امر پرورش کرم و تولید ورمی کمپوست استفاده کرد اما ممکن است لازم باشد که نسبت های دقیق این مواد با آزمایشات مقدماتی تعیین شود.
محلول آبکی بیو گاز به همراه مقداری خرده برگ وخاک که روی مواد دیگر پاشیده می شود.
مدفوع گاو+ فضولات گوسفند + مدفوع اسب که به نسبتهای مساوی مخلوط می شوند.
مدفوع گاو یا مدفوع مخلوط + زباله های کشاورزی: با نسبت 10 به 3
مدفوع گاو یا مدفوع مخلوط + سبوس نخود : با نسبت 10 به 3
مدفوع گاو یا مدفوع مخلوط + زباله آشپزخانه ای: با نسبت 10 به 3
مدفوع گاو یا مدفوع مخلوط + برنج : با نسبت 10 به 3
مدفوع گاو یا مدفوع مخلوط + برگهای ریخته نیمه خرده شده : با نسبت 10 به 3
مدفوع گاو یا مدفوع مخلوط + لجن فاضلاب : با نسبت 10 به 3
مدفوع گاو یا مدفوع مخلوط + زباله های سبزیجات : با نسبت 10 به 3
مدفوع گاو یا مدفوع مخلوط + سبوس گندم : با نسبت 10 به 3
مدفوع کهنه گاو که حداقل هفت روز از تاریخ تولید آن گذشته باشد
زباله های کشاورزی یا لجن فاضلاب با زباله اشپزخانه خرده برگ و یا مخلوط این مواد
علف هرز ، برگها و علف های کوتاه شده + مدفوع گاو و یا زباله های جمع شده خاک با نسبت های 70-15-15
فرمول استانداردی که پروفسور R.D.kale از آن استفاده می کند شامل موارد زیر است :
مدفوع گاو یا مدفوع مخلوط + سبوس گندم + زباله سبزیجات با نسبتهای 10-1-1-1+ مقداری پوست تخم مرغ پودر شده می توان مجموعه ای از هر یک از ترکیبات فوق را انتخاب و مورد مصرف قرار داد . این مواد به وسیله یک بیل کاملاً زیرورو شده و با هم مخلوط سپس آبیاری شده و به مدت 2 تا 3 هفته در سایه نگهداری می شوند تا کمی تجزیه شوند. در پایان آنها را می کوبند تا کلوخه ها خرد شده و کمی به شکل پودر در آیند (تیمار اولیه مواد لازم در ساخت ورمی کمپوست) و آنگاه به عنوان خوراک کرمهای کمپوستر مورد استفاده قرار گیرند .

همچنین می توان از برخی علفها یا زیر لایه های مصرف شده پس از برداشت قارچ نیز برای این منظور استفاده نمود. تیمار این ماده نیز به همان شکل انجام گرفته و باید با یکی از مواد غذایی مخلوط شود. البته علفها باید عاری از بذر و دانه باشند .

مواد مجاز برای تغذیه کرمها

کرمها چه چیزهایی را نباید بخورند؟
توجه به این نکته مهم است که نباید از موارد زیر به عنوان خوراک مورد استفاده کرد: فلزات، فویل، پلاستیک، مواد شیمیایی، روغنها، حلالها، حشره کشها، صابون، رنگ، انواع مرکبات (پرتقال، لیمو، لیمو ترش، گریپ فروت) پیاز، بوته سیر،غذاهای بسیار گرم یا پرچاشنی و غذاهایی با میزان اسیدیته بالا. همچنین نباید از گیاه خرزهره و دیگر گیاهان سمی و نیز گوشت مرغ، لبنیات و مدفوع سگ و گربه استفاده شود.
از گیاهانی که به وسیله آفت کشها یا با علف کشها تیمار شده اند، نباید در تولید کمپوست استفاده کرد. تنها می توان مقدار کمی از گیاهان تیمار شده با علف کش را به تل افزوده ولی باید دقت کرد که فرایند تجزیه بتواند بطور کامل انجام پذیرد. علفهای کوتاه شده از چمنها که بتازگی با علف کشها تیمار شده اند باید مدتی باقی بمانند تا تجزیه شوند.
ممکن است برخی مواد به عنوان تهدیدی برای سلامتی محسوب شده و یا تولید آفت نمایند بنابراین نباید از آنها در ساخت ورمی کمپوست استفاده نمود. افزودن مدفوع انسان و حیوان نیز توصیه نمی شود زیرا احتمال انتقال بیماریها توسط آنها وجود دارد. همچنین نباید از گوشت، استخوان، چربی، تخم مرغ درسته و محصولات لبنی استفاده کرد زیرا این مواد باعث جذب جوندگان (مانند موش) به ایستگاه تولید ورمی کمپوست می شوند. هنگامیکه دمای هوا در مرکز تل ورمی کمپوست به 150 تا 160 درجه فارنهایت می رسد اغلب ارگانیسمهای بیماری زای گیاهی و بذرهای علف هرز از بین می روند.

کرمها چه مقدار غذا مصرف می کنند؟

معمولاً هر 2 کیلوگرم کرم خاکی می تواند یک کیلوگرم زباله آلی را در طول 24 ساعت بازیافت نماید. اگر استراحت، بستر، رطوبت و غذای کرمها در شرایطی کاملاً مطلوب باشند در اینصورت جمعیت کرمها می تواند در طول یک شبانه روز معادل نیمی از وزن خود (یعنی یک کیلوگرم) را بازیافت نماید.
چگونه باید کرمهای خاکی را تغذیه نمود؟
کرمهای خاکی در فراهم کردن برخی مواد به کمک شما نیاز خواهند داشت. به هنگام دادن زباله ها در صورت امکان آنها را به تکه های کوچکتری تقسیم کنید تا انجام فرایند تولید ورمی کمپوست برای کرمها آسانتر باشد. زباله ها را به مدت چند روز در داخل یک مخزن قرار دهید تا باکتری ها شروع به شکل گیری کنند چون کرمها بسیار به باکتری علاقه دارند.
همچنین از مرطوب بودن مخلوط نهایی (یا هر زباله ای) اطمینان حاصل نمایید که مانند یک کیک اسفنجی باشد (به تیمار اولیه مواد کمپوست سازی در فصل پنجم اشاره خواهد شد.) برای تولید ورمی کمپوست از زباله های آشپزخانه ای می توان زباله ها را بلافاصله بعد از جمع آوری از سر میز مستقیماً روی بستر کرمها قرار داد. تنها باید آنها را در اطراف بالاترین نقطه بستر پخش کنید.

انواع روشهای تولید ورمی کمپوست
می توان از چندین نام مختلف برای فرآیند تولید ورمی کمپوست استفاده کرد. همه این اسامی اساساً یکی هستند و تنها از نظر مقدار زباله ای که باید به ورمی کمپوست تبدیل شود و نیز از نظر مخازن مورد استفاده در کمپوست سازی با یکدیگر تفاوت دارند. برخی نیز از نام ساختار مکانیکی بکار برده شده در مخازن کمپوست سازی استفاده می کنند یعنی vermin excelerator

تولید ورمی کمپوست در مقیاس کوچک یا در فضای داخلی

این روش در محیط های پوشیده انجام می گیرد. همچنین برای این کار محیط هایی ترجیح داده می شوند که بتوان از آنها در برابر تغییرات آب و هوایی مانند بارش زیاد، دوره های طولانی مدت دماهای بالا یا پایین (کمتر از 10درجه فارنهایت یا بیش از 45 درجه فارنهایت) محافظت نموده و همچنین محافظت در برابر جانورانی از قبیل مورچه ، موریانه ، پرندگان حشره خوار بزرگ که گاه به وفور یافت می شوند. محیط های سرپوشیده ای که می توان در آنها، ورمی کمپوست تولید نمود عبارت اند از: محلهایی که دارای سرپوش یا سایبان می باشند مانند محل نگهداری گله و ماکیان، حیاط پشتی منازل، زیر سقفهای کاهگلی موقت یا درون مخازن.

تولید ورمی کمپوست در مقیاس بزرگ یا در فضاهای باز

تولید ورمی کمپوست در مقیاس بزرگ می تواند به دو روش انجام می گیرد :

کشت در جا کرمهای خاکی
الف- تسریع فعالیت راحت کرمها در زمینهای آیش پس از برداشت محصول
ب- گسترش کرمهای خاکی در باغچه و باغها برای افزایش فعالیت های آنها به روش ساده و درجا افزایش فعالیت کرمی در زمینها به روش ساده در فرایند نخست، باید لبه های زمین های بایر بین 8 تا 10 اینچ بالا آورده شده و کل منطقه نیز طبق سطح زمین موجود به بخشهای کوچکتر تقسیم شود. سپس زباله هایی که تا قسمتی تجزیه شده اند ، بطور یکسان و یکنواخت بر روی این بخشها گسترده شوند. به این زباله ها ، آب داده می شود تا مرطوب بمانند و با دیگر زباله های آلی تجزیه پذیر مانند علفهای هرز و خرده برگها پوشانده شوند. این کار به نگهداری رطوبت و بهبود فعالیت کرمی یعنی هوموسی شدن کمک می کند. علاوه بر این ، انواعی از کرمهای خاکی که روی خرده برگها زندگی می کنند با استفاده از لایه ای نازک از کود گاوی که تا حدی رسیده باشد ، وارد محیط می شوند. این فرایند 3 تا 4 ماه یا بیشتر ادامه می یابد در حالیکه آبیاری سبک دوره ای یا همان مرطوب کردن همچنان ادامه دارد.
در بخشهایی از آمریکا ، این روش طبیعی در تولید ورمی کمپوست مورد استفاده قرار می گیرد. در هند نیز می توان این کار را در سطح وسیع بطور مثال در زمینهایی مانند چراگاهها و یا در ارضی جنگلی انجام داد.
مؤسسه تحقیقاتی کرم خاکی باواکار در منطقه پانک هندوستان روش کم هزینه و موثری در جهت بهبود فعالیت کرمها ایجاد نموده است. این روش شامل استعمال پنج تن مدفوع کرمی در هر هکتار (میزان پایه) و نیز یک لایه صد میلی متری از مالچ بر روی آنهاست. می توان از هر نوع ماده آلی مانند علف هرز، تفاله های زراعی ، کودها، زباله های شهری، زباله های فرآوری مواد غذایی به عنوان مالچ استفاده نمود. با استفاده از این مقدار ورمی کمپوست می توان در عرض دو ماه به بلوغ رسیده و به سرعت شروع به تولید مثل می کنند.
بسته به ظرفیت حمل خاک بزودی این جمعیت به بالاترین حد خود می رسد و البته در این میان جانوران شکارچی کرم نیز به کنترل جمعیت کرمها کمک می کنند. ایجاد جمعیتی بالغ بر 1/2 لک در هکتار برای حاصلخیزی خاک مطلوب است.
در منطقه آی ای تی مومبایی پارکهای پرورش کرم ایجاد شده اند (که در بخش دوم به جزییات آن اشاره شد.) در آنجا زباله های غذایی فروشگاهها را به مدفوع کرمی تبدیل می کنند.

گسترش کرمهای خاکی در باغها و باغچه ها
این کار به معنای توسعه در محل کرمهای خاکی در باغهایی است که زمین آنها شخم زده نشده است. مالچ در پایه گیاه باقی مانده و این کشاورزان از روش آبیاری قطره ای استفاده می کنند.
اغلب این کشاورزان کرمهای خاکی را در داخل محفظه ها پرورش داده و سپس با افزایش جمعیت کرمها آنها را در داخل حوضچه های حاوی بقایای گیاهی رها کرده ، این کرمهای خاکی در چنین زمینهایی بخوبی رشد کرده و جمعیت فراوانی از کرمها را در لایه آلی در خاک سطحی بوجود می آورند. مزارع کاکائو، باغهای میوه و برخی باغهای توت فرنگی واکنش خوبی در مقابل این کارنشان می دهند. در کاشت هل با افزایش تعداد کرمهای خاکی تعداد موریانه ها نیز افزایش یافته و آنها شروع به تخریب پوسته هل کردند.
کشاورزان باید به گونه ای مناسب برای منطقه و عملیات زراعی اقدام نمایند. البته توجه به این نکته مهم است که آنچه برای یک گیاه و منطقه ای خاص خوب و مفید است ممکن است با مناطق یا گیاهان دیگر سازگار نباشد.

تولید ورمی کمپوست تجاری در مقیاس بزرگ و در فضای باز
این عمل می تواند همانطور که در بخش ششم فصل 4 شرح داده خواهد شد و یا با هر روشی که برای دسترسی محلی به مواد خام و احتیاجات دیگر مناسب است ، انجام پذیرد.

تولید ورمی کمپوست : نیازها
نیازهای زیست محیطی
گونه های مختلف کرمهای خاکی نیازهای زیست محیطی متفاوتی دارند که برای تکثیر و سلامتی مداوم آنها ضروری می باشد. این نیازها هستند که بطور اجتناب ناپذیری تعیین می کنند که آیا یک خانواده خاص از کرمها برای کشت در هر شرایطی مناسب می باشند یا خیر؟
برای نمونه اگر چه ممکن است بسیاری از مردم علاقه مند به پرورش کرم خزنده شب یا کرم شبنم در خانه خود به عنوان منبع طعمه ماهیگیری باشند اما اگر بدانیم که این نوع خاص از کرم ، دماهای بین پنج تا ده درجه سانتی گراد را برای زندگی ترجیح می دهد ، دیگر این کار، امر قابل قبولی نخواهد بود. در طول ساعات گرم روز این عضو بزرگ از خانواده کرمهای خاکی به عمق سوراخهای زیر زمینی خود برمی گردد و تنها هنگام عصر یا صبح زود یعنی خنک ترین ساعات ممکن در طول روز است که می توانند بیرون بیایند. (این سوراخها تا عمق بیش از دوازده فوت ایجاد شده اند) بنابراین اگر ما خواستار کشت و پرورش این حیوان در خانه های خود هستیم باید بتوانیم دست کم دمای بخشی از فضای موجود را پایین بیاوریم. با وجود این حتی در این صورت نیز ملاحظات دیگری که باید در این زمینه انجام گیرد مردم را متقاعد خواهد کرد که این خزندگان شب باید بیشتر برداشت شوند تا اینکه کشت گردند.
از سویی دیگر ، دو نوع کرم به نامهای Eisenia fotida و Lumbricus rubellus که بیشترین مورد استفاده را در تولید ورمی کمپوست دارند رایج ترین نوع کرم می باشند و این به دلیل سهولت در تکثیر و شرایط زیست محیطی لازم است که برای زندگی ترجیح می دهند.
کشت این حیوانات که برای یک فضای داخلی نیز کاملاً مناسب می باشد ، هیچ مشکلی ایجاد نمی کند تنها کمی سعی و تلاش نیاز دارد هم چنین برای ما که با کرم ها در یک جا زندگی می کنیم نیز هیچ مشکلی به وجود نمی آورد. واقعیت این است که این کرمها در غیاب خطرات طبیعی که در فضاهای خارجی با آن مواجه اند می توانند در یک فضای داخلی سریعتر رشد کنند، سالمتر باقی بمانند، بیشتر عمر کنند و با سرعتی بیشتر تکثیر شوند.
بنابراین فضای داخلی برای کرمها محیطی بسیار مطلوب است و همچنین سود بزرگی را نیز عاید صاحبخانه می نماید، زیرا روش جدید و خوبی برای تبدیل زباله های آلی به یک غذای خوب برای گیاهان ، چمن ها و باغ ها می باشد. این نیازها به سه گروه اصلی تقسیم می شوند که هر یک از آنها را در بندهای بعدی مورد بررسی قرار خواهیم داد.(فرض بر این است که کرمها در یک بستر مناسب با مقدار غذای کافی قرار دارند)

هوا (تهویه)
میکروبهایی که زباله های آشپزخانه و باغ را تبدیل به کمپوست میکنند میکروبهایی هوازی می باشند یعنی برای زنده ماندن و انجام فعالیت خود که همان تولید ورمی کمپوست است، به هوا نیاز دارند. تل های کمپوست باید به گونه ای باشند که هوای زیادی را به درون خود راه بدهند، که این کار معمولاً با استفاده از محتویاتی حجیم مانند ساقه ها و علفهای هرز انجام می شود.
کرمها علاقه ای به باکتریهای بی هوازی ندارند و اگر تحت چنین شرایطی قرار گیرند محلی را که باعث آزارشان می شود ترک می نمایند و اگر قادر به این کار نباشند خواهند مرد.
کرمها نیز درست مانند بیشتر جانوران به تنفس نیاز دارند. فرآیند اسمزی، کرمها را از انسانها که دارای ریه هستیم متمایز میکند اما به هر حال نتیجه مشابه است. کم کم ، اکسیژن موجود مصرف شده و با دی اکسید کربن و دیگر گازهای زباله ای جایگزین می شود.
بر خلاف انسانها که بر روی زمین زندگی می کنیم کرمها در زیر خاک یا بستر خود و در مجاورت نزدیک با گازهای سمی می باشند. علاوه بر این کاهش اکسیژن می تواند منجر به افزایش گرما شده و این گرما نیز به نوبه خود نیاز کرم را به اکسیژن افزایش می دهد.
خوشبختانه ، این وضعیت تنها با کمی توجه قابل کنترل است.
لازم است که تقریباً هر دو یا سه هفته یکبار چند اینچ از لایه های بالایی خاک بستر را به آرامی مخلوط نمود تا گازهای ایجاد شده ، خارج شوند. این کار همچنین از فشردگی بستر جلوگیری می نماید. خاکهای موجود در سطوح پایین تر نیز می توان به میزانی بسیار کمتر از لایه های بالایی بهم زد. اگر عادت دارید غذای کرمها را در دل خاک مدفون کنید این کار خود باعث بهم خوردن خاک می شود. و تنها چیزی که نیاز خواهید داشت اشباع گاه و بیگاه خاک از رطوبت است. اگر در حال ایجاد سیستمی جدید هستید بخاطر داشته باشید که وجود سطحی وسیعتر، مفیدتر خواهد بود البته فعالیت کرمهای کمپوستر در زمینهای بایر با اندکی توجه از نظر تهویه ، معمولاً محدودیتی ایجاد نمی کند
2- میزان رطوبت
محتویات محفظه کرمها باید مرطوب نگه داشته شوند البته نباید خیلی خیس شوند. اجازه ندهید که بارش باران به داخل محفظه نفوذ کند زیرا این کار ممکن است باعث غرق شدن کرمها شود. در اماکن رو باز نیز ممکن است به پوششی از برگها نیاز باشد تا بتوان محفظه را از خشک شدن در هوای گرم تابستان نیز حفظ کرد.
اگر این نکته را در نظر بگیریم که کرم خاکی بر خلاف آنچه از نامش پیداست در واقع یک موجود آبی می باشد، در اینصورت دیگر پذیرش این مطلب که رطوبت مورد نیاز و ضروری آنها برای ادامه حیات تا چه اندازه لازم می باشد آسان است. اما بیشترین مشکلی که در بستر کرمها بوجود می آید، وجود رطوبت بسیار زیاد است نه کاهش رطوبت. در این مورد نیز مانند بیشتر مسائل زندگی، لازم است که برای ایجاد عملکرد بهینه به تعادلی مناسب دست بیاییم و باید بخاطر داشته باشیم که گاهی ممکن است این تعادل برای سازگاری با نیازهای خاص، تغییرداده شود
ابتدا نگاهی به پایین ترین میزان رطوبت خواهیم داشت.
تحت شرایط طبیعی بیشترین میزان فراوانی کرمهای خاکی در خاکهایی مشاهده می شود که میانگین رطوبت در آنها بین 12 تا 30 درصد است. اگر میزان رطوبت بسیار کمتر از این حد شود، کرم شروع به آزاد سازی آب داخل بدن خود می کند و اتفاقاتی بیولوژیکی روی می دهد در صورت عدم بررسی های لازم ، می تواند سرانجام منجر به مرگ کرم شود. در مراحل پایانی این شرایط و با از دست دادن آب بیشتر، کرم با از جان گذشتگی حتی اقدام به دفع کالیمیک از درون خود می کند تا بتواند بدن خود را مرطوب نگه دارد. در این هنگام، ممکن است فرو رفتن کامل در آب، تنها راه پیشگیری از مرگ کرم باشد.
همچنین هنگامیکه یک نگهدارنده یا پرورش دهنده کرم تازه کار، تلاش می کند تا بستر کرمها را بطور یکنواخت و پیوسته مرطوب نگه دارد، این کار نیز می تواند منجر به ایجاد رطوبت بیش از حد گردد. وقتی فرد مشاهده می کند که لایه بالایی ماده ، خشک تر از آن چیزی است که باید باشد بنابراین آب بیشتری به بستر می افزاید. فعالیت میکروبی نیاز به رطوبت کافی دارد و یک تل خشک کمپوست ، عمل تجزیه را بطور موثر انجام نخواهد داد.
اگر میزان بارش باران کم باشد، در اینصورت لازم است که برای حفظ سرعت ثابت تجزیه مواد، تل به طور دوره ی آبیاری شود. برای مرطوب نمودن تل باید آب کافی به آن افزوده شود، اما از آبیاری بیش از حد نیز باید پرهیز کرد زیرا آب بیش از اندازه می تواند منجر به شرایط بی هوازی گردد. کافی است تل، مرطوب شود اما نباید آنرا بیش از اندازه خیس نمود. اگر با فشردن یک مشت ورمی کمپوست به اندازه چند قطره از آن بچکد، در این صورت کمپوست بسیار خشک و اگر هم آب از آن جاری شود، پس تل ورمی کمپوست بیش از حد خیس است.
هنگامیکه برای اولین بار کرمها را در خانه جدیدشان قرار می دهیم، بستر آنها از مواد تازه ای ساخته شده است، که این مواد با گذشت زمان به مواد تجزیه شده تری تبدیل می شود.
سپس با افزودن خوراک به بستر، کرمها کار معمول خود را آغاز نموده یعنی شروع به خوردن هر چیز بیشتر از بقایای آلی می نمایند.
در همین حال ، مواد خورده شده همانطور که از بدن بسیار کوچک آنها عبور می کند دچار تغییر و تحولات شده و در پایان نیز کرمها مواد خورده شده را درون بستر دفع می کنند. این مواد دفع شده نیز جمع آوری گشته و به عنوان کود آلی برای گیاهان مورد استفاده قرار می گیرد. اگر کرم مجبور به زندگی در میان زباله هایی باشد که خود تولید نموده، در اینصورت نمی تواند به حیات سالم خود ادامه دهد. بنابراین باید بستر را بطور مرتب عوض کرده و اجازه ندهیم که مدفوع کرم ماده ای سمی برای کرمهای درون محفظه تبدیل شود، اما آبیاری بیش از حد، به فرایند سرعت بخشیده و باعث پراکندگی مدفوع کرمی می شود. (ماده ای که در نهایت کرمها را خواهد کشت همان ماده ای است که ما خواستار تولید آن برای گیاهان هستیم و مقدار زیادی از این ماده می تواند در آب زیاد از بین برود.)
3- دما
دمای مورد نیاز برای رسیدن به نتیجه مطلوب بین 20 تا 30 درجه سانتی گراد می باشد. اما کرمهای خاکی حتی در دماهای پایین تر و نیز دماهای بالاتر تا48 درجه سانتی گراد نیز زنده می مانند. همچنین می توان با ایجاد سایه بان دمای تل ورمی کمپوست را بطور آشکاری کاهش داد. تجزیه فعال در دمای میانگین تابستان و در فضای خارجی انجام می شود. با وجود اینکه دمای بالاتر در درون تل، سرعت تجزیه را افزایش می دهد اما این تفکر درستی نیست که باید برای انجام تجزیه سریعتر تل ورمی کمپوست را گرم نگه داشت.
کرمها قادر به تحمل تغییرات کمی در آب و هوای اطرافشان می باشند. یعنی این تغییرات باید به آرامی و در طول یک دوره زمانی اتفاق بیفتد. اگر محفظه کرم را از درون خانه با دمای 20 درجه سانتی گراد به فضای بیرون و دمای حدود 1- درجه سانتی گراد در زمستان ببریم حتی اگر این کار در مسافت کوتاه خانه تا اتومبیل باشد ، قطعاً باعث از بین رفتن کرمها می شود. عکس این اتفاق نیز صادق است یعنی اگر بطور مثال ، کرمها را در بالکن خانه نگه می دارید و بخاطر ترس از سرما و یخ زدگی زود هنگام ، آنها را از دمای 5 درجه سانتی گراد به اتاق گرم می برید ، این کار نیز تعداد زیادی از کرمها را ازبین خواهد برد.
برای کرمهای ایزینیافتیدا لامبریکوس رابیلوس، مناسب ترین محدوده دما بین 13 تا 22 درجه سانتی گراد می باشد، در عین حال این دما برای آن دسته از ما انسانها که با کرمها زندگی می کنیم نیز مناسب می باشد. دمای هوای خارج از این محدوده می تواند کرمها را به روشهای گوناگونی تحت تأثیر قرا دهد که البته همه آنها منجر به مرگ کرم نمی شوند.
هنگامی که دمای هوا به کمتر از ده درجه سانتیگراد می رسد در این صورت مقدار غذای کرمها نیز کاهش می یابد زیرا فعالیت کرمها کمتر شده و آنها به نقاط پایین تر بستر میروند.
مگر اینکه کف بستر سرد باشد و باعث ایجاد مشکل شود که در اینصورت کرم خود را به سطح بستر نزدیک می کند در دمای 4 تا 5 درجه سانتیگراد، ممکن است کرمهای بالغ تولید کوکون را متوقف نموده و سرعت رشد کرمهای جوانتر نیز پایین آید.
کرمهای قرمز قادرند که در طیف وسیعی از دما، زنده بمانند (40تا80 درجه فارنهایت) اما آنها تنها می توانند در دمای بستری مطلوب که بین 55 تا 75 درجه فارنهایت است، زباله های غذایی را باز یافت نمایند. کرمها هرگز نباید یخ بزنند. ممکن است لازم باشد که در فصل زمستان، محفظه هایی را که در فضای خارجی نگهداری می شوند، با شاخ و برگها عایق بندی نمود. تا در مقابل یخ زدگی محافظت گردند. می توان در فصل زمستان، محفظه های قابل حمل را در فضای گاراژ و به وسیله آب آبگرمکن گرم نگه داشت توجه به این نکته لازم است که در صورت وجود رطوبت کافی در درون محفظه، دمای میانگین بستر در همه جای آن بین 5 تا 10 درجه پایین تر از هوای محیط اطراف آن خواهد بود که در پاره ای از اوقات باید به این مسئله توجه گردد

چگونه یک محفظه کرم بسازیم؟
محفظه ها را می توان از چوب یا پلاستیک یا از مخازن با یافت نشده ای مانند وان حمام کهنه، بشکه یا تانکر آب ساخت. همچنین می توان بسته به اولویت شما و شرایط موجود این محفظه ها را در داخل یا خارج نگهداری کرد.
هنگامیکه شفیره های قرمز به تغذیه در سطح روی می آورند، محفظه ها نباید عمقی بیش از 8 تا 12 اینچ باشند. بستر و زباله های غذایی، در حالیکه هوا را خارج می کنند، در قسمت پایین محفظه های عمیق تر تجمع می یابند. شرایط بی هوازی حاصل می تواند منجر به ایجاد بوهای بد و مرگ کرمها شود.
طول وعرض محفظه به ثابت یا قابل حمل بودن آن بستگی خواهد داشت. این مسأله همچنین به میزان زباله غذایی که خانواده شما در طول یک هفته تولید می کند، بستگی دارد. بهتر است که برای هر یک پوند زباله اندازه یک فوت مربع از سطح محفظه اختصاص داده شود.
محفظه های چوبی از این مزیت برخوردارند که قابلیت جذب بیشتری داشته و عایق بهتری نیز ایجاد می کنند از چوب سرخ یا چوبهای بسیار معطر استفاده نکرد زیرا ممکن است باعث از بین رفتن کرمها شود. ظرف پلاستیکی کمپوست را بسیار مرطوب نگه می دارد. با وجود این که این نوع محفظه تمیزتر بوده و نگهداری از آن نیز آسانتر می باشد از تمیز بودن مخازن و اینکه هرگز از آنها برای نگهداری علف کشها یا مواد شیمیایی دیگر استفاده نشده اطمینان حاصل کنید. سوراخهای زهکشی یا نفوذ هوا ( با قطر یک چهارم یا یک دوم اینچ ) در کف و دیوار های محفظه موجب زهکشی آب بطور مطلوب و گردش هوا میشوند. محفظه را بر روی آجر یا بلوکهای چوبی و در درون یک سینی قرار دهید تا آب اضافی از درون محفظه به داخل سینی می چکد. از چای کمپوست حاصل نیز می توان به عنوان یک کود مایع در محوطه اطراف منزل استفاده کرد.
هر محفظه باید دارای پوششی برای نگهداری رطوبت و جلوگیری از ورود نور باشد. زیرا کرمها جای تاریک را ترجیح می دهند. برای تاریک شدن محفظه می توان آنها را با مالچ شاخ و برگها یا پارجه(کرباس) مرطوب پوشاند این کار موجب تهویه مطلوب هوا نیز می شود ممکن است لازم باشد برای محفظه هایی که در فضای بیرون قرار دارند سرپوشی تهیه شود تا از ورود جانوران مدفوع خوار و درگر آفات نامطلوب به درون آن جلوگیری شود.
برای محافظت از کرمها در برابر سرما باید محفظه های بیرونی را عایق بندی کرد. یکی از راههای عایق بندی، حفر گودالی مستطیل شکل به عمق 12 اینچ و پوشاندن دیوارهای آن با تخته های چوبی است. سپس می توان کف این جعبه را که باز است با مواد اولیه بستر مناسب، زباله های غذایی و کرمها پر کرد.میتوان همواره به این گودالهای غذایی افزوده و آنها را روی هم انباشته کرد. برای فعالیت مطلوب کرمها لازم است که، تل ورمی مکپوست تاریک و مرطوب نگه داشته شود. در طول زمستان، می توان خاک را در قسمت لبه های محفظه روی هم انباشته کرده و برای محافظت از کرمها در برابر هوای سرد، قسمت بالای آن را با خاک و برگها پوشاند. در زمستان به محفظه هایی که در فضای بیرون می باشند، زباله ای نیفزایید زیرا این کار کرمها را با هوای بسیار سرد مواجه می سازد.

مواد لازم بای ساخت بستر

این مواد می توانند شامل مواردی از این دست باشند: روزنامه هایی که بصورت باریک بریده شده اند (که از جنس گلاسه یعنی براق و جلادار نباشند)، کاغذ کامپیوتر یا مقوا ، برگهای خرد شده ، شاخه های نازک و برگ درختان، علف خشک یا گیاهان مرده، خاک اره، پیت رسیده، کمپوست یا کود کهنه (یا کود کمپوست شده). برای استفاده از پیت رسیده باید آن را به مدت 24 ساعت در آب خیس کرده و سپس به آرامی فشار داد تا از مرطوب بودن آن اطمینان حاصل شود. در مورد علف های کوتاه شده نیز پیش از استفاده باید کمی نگهداری شوند زیرا ممکن است خیلی زود تجزیه شده و موجب گرم شدن تل ورمی کمپوست شود. موادی که میزان سلولز بالایی برخوردارند برای استفاده در بستر بهترین مواد می باشند زیرا به تهویه محفظه کمک کرده و بنابراین کرمها می توانند براحتی تنفس کنند.
ایجاد تنوع در ماده مورد استفاده در بستر می تواند باعث ایجاد منبعی غنی از مواد غذایی گردد. برای کمک به فعالیت سیستم گوارشی کرمها می توان از مقداری خاک یا شن استفاده نمود. چند روز به این ماده فرصت دهید تا ثبات یافته و ازگرم شدن آن اطمینان حاصل شود (بگذارید پیش از افزودن کرم ها، سرد شود).
پیش از افزودن کرمها به بستر باید آن را کاملاً مرطوب کرد. حدود سه چهارم از بستر مرطوب را پر کنید ، سپس آنرا به آرامی بلند کنید تا برای تنفس کرمها، هوای کافی ایجاد شده و بوهای درون محفظه کنترل شوند.
دیگر ملزومات
مخزن
شکل و اندازه مخزن تولید ورمی کمپوست به میزان زباله ای که باید کمپوست شود تعداد کرمهای کمپوستر زنده ای که باید کشت شوند، بستگی دارد. بطور میانگین در یک مخزن با ابعاد یک متر مربع می توان از دو هزار کرم بالغ نگهداری کرد. اینها به همراه شرایط مناسب ماده کمپوست شونده قادرند که تقریباً دویست کیلوگرم زباله را در هر ماه بازیافت نمایند.
جالب توجه است که در مخزنی با ابعاد 32/2 * 32/2 متر حدود ده کیلوگرم کرم خاکی به سختی می توانند یک تن زباله را در طول یک ماه بازیافت نمایند. اما برای بازیافت مطلوب معمولاً 9 تا 12 اینچ از لایه ی بالایی، کمپوست می شود که این لایه باید به آرامی کنار گذاشته شود.

انواع مخازن

برای داشتن یک محفظه مناسب می توان آن را از چوب تیمار نشده و بی بو ساخت و یا مخازنی پلاستیکی خریداری کرد. برای کسانی که می خواهند در فضای بیرون از کرمها نگهداری کنند استفاده از جعبه چوبی بهتر است ، زیرا قادر است که در طول تابستان کرمها را خنک تر و در زمستان نیز آنها را گرمتر نگه دارد.
در صورت استفاده از یک مخزن پلاستیکی ، پیش از قرار دادن کرمها در بستر باید آنها را کاملاً شسته و آب کشید. اندازه محفظه نیز می توان زباله غذایی که اعضای خانواده شما تولید می کنند. بستگی دارد. بهتر است برای هر یک پوند زباله ای که در هفته تولید می شود، یک فوت از سطح اختصاص داده شود.
برای 2 نفر که درهر هفته تقریباً دو کیلوگرم زباله غذایی تولید می کنند، جعبه ای با طول و عرض 2 فوت و ارتفاع 8 اینچ باید کافی باشد. همچنین یک جعبه 3 در 2 فوت می تواند برای 4 تا 6 نفر با حدود 3 کیلوگرم زباله در هر هفته کافی باشد. کرمهای قرمز یعنی آن دسته که در تولید ورمی کمپوست مورد استفاده می باشند در محفظه ای با سوراخهای مناسب هوا بر روی تمام دیواره ها و روی یک بستر مرطوب بخوبی رشد می کنند.
برای ایجاد تهویه و زهکشی، 9 سوراخ یک دوم اینچی در کف محفظه 2 در 2 فوت و یا 12 سوراخ در یک محفظه 3 در 2 فوت ایجاد کنید. برای جمع آوری هر نوع رطوبتی که ممکن است از محفظه خارج شود یک سینی پلاستیکی در زیر آن قرار دهید. همچنین ایجاد سوراخ در دیوارهای بالایی محفظه، اکسیژن کرمها را تأمین کرده و از ایجاد بو در محفظه جلوگیری می نماید. از آنجاییکه کرمها به فعالیت در تاریکی علاقه دارند، از یک سرپوش بر روی محفظه استفاده نمایید و محفظه را در جایی که دمای آن بین 55 تا 77 درجه فارنهایت می باشد، قرار دهید.
بشکه یا کمپوست ساز استوانه ای کوچک
بشکه کمپوست ساز استوانه ای قادر است که کمپوست را در مدت زمان نسبتاً کوتاهی تولید کرده و مکانیزمی آسان برای زیر و رو کردن محتویات فراهم نماید. در این روش به یک بشکه دست کم 55 لیتری با یک سرپوش محافظ نیاز است. از اینکه قبلاً از این بشکه برای نگهداری مواد شیمیایی استفاده نشده است اطمینان حاصل نمایید. برای ایجاد جریان هوا و زهکشی رطوبت اضافی ، 6 تا 9 ردیف از سوراخهای یک دوم اینچ در طول بشکه ایجاد کنید. سپس بشکه را بطور عمودی روی بلوکها قرر دهید تا هوای زیرین بتواند جریان یابد. سه چهارم حجم بشکه را با زباله آلی پر کرده و از حدود یک چهارم پیمانه کود حاوی نیتروژن استفاده نمایید (تقریباً 30% نیتروژن). از کمی آب نیز استفاده کنید تا کمپوست مرطوب شود اما خیلی خیس نشود.
هر چند روز یک بار بشکه را از پهلو در سر تا سر باغ بغلتانید تا کمپوست درون آن مخلوط و هوادهی شود. پس از این کار می توان درب بشکه را برداشت تا هوا به درون آن نفوذ نماید. در بهترین حالت ، کمپوست باید بعد از 2 تا 4 ماه آماده شود. این روش بهترین راه ممکن برای شهر نشینانی است که دارای یک باغچه کوچک هستند.

بشکه یا کمپوست ساز استوانه ای بزرگ
برای مقادیر بیشتری از زباله های آلی بهترین راه استفاده از ساختارهای محفظه ای می باشد. می توانیم به عنوان مثال از یک حصار سیمی سوراخ کوچک استفاده کرده و آن را با استفاده از چند بست به هم وصل کرده و یک محفظه مدور بسازیم. قطر محفظه باید بین 3 تا 5 فوت و ارتفاع آن نیز دست کم 4 فوت باشد. پیش از افزودن مواد به درون محفظه نیز آسانتر انجام گیرد. به این ترتیب، تنها با باز کردن بست از سیمها ، حرکت دادن استوانه سیمی به اندازه چند فوت و برگرداندن ورمی کمپوست به درون آن، می توان مواد کمپوست سازی را به آسان ترین شکل ممکن برگرداند

محفظه سه قسمتی
این نوع محفظه یک ساختار بسیار کارآمد و بادوام در کمپوست سازی سریع می باشد.
محفظه ی سه قسمتی مقدار قابل توجهی کمپوست را درون خود جای داده و به هوا نیز اجازه می دهد تا در آن جریان پیدا کند. این روش براساس یک خط تولید عمل کرده و دارای سه بخش می باشد که کمپوستهایی که در مراحل مختلف تجزیه قرار دارند، در هر یک از این سه بخش جای می گیرند. در بخش اول ماده ی کمپوست ساز قرار داشته به مدت 3 تا 5 روز به آن گرما داده می شود سپس این ماده به قسمت دوم انتقال یافته و 4 تا 7 روز در آنجا خواهد بود. در ضمن به بخش اول نیز مواد جدید اضافه می شود. سرانجام، این مواد نیز به عنوان کمپوست نهایی به قسمت سوم محفظه انتقال می یابند.
ساخت محفظه سه قسمتی
برای این منظور می توان از موادی مثل: چوب مقاوم در برابر پوسیدگی مانند چوب سرخ، چوب تیمار شده با نمک یا ماده نگهدارنده که از نظر زیست محیطی غیر سمی و نیز سالم باشد و یا ترکیبی از چوب تیمار شده و تیرآهنی استفاده نمود.
اگر چوب، تیمار شده و یا در برابر پوسیدگی مقاوم باشد، در عرض چند سال تجزیه خواهد شد. هر محفظه باید دست کم ابعادی برابر با 3 تا 5 فوت داشته باشد، تا بتواند حجم کافی برای کمپوست سازی مطلوب را در خود نگه دارد. اگر در قسمت جلو از میله هایی استفاده شود که قابل جدا شدن باشند، در اینصورت دسترسی به محتویات برای برگرداندن آنها نیز آسانتر خواهد بود.
کارهایی که در ابتدا باید انجام گیرند عبارت اند از: جمع آوری مناسب، دسته بندی یا جداسازی موادی که قابل تبدیل به کمپوست نمی باشند، هم چنین جداسازی موادی که قابل تبدیل به کمپوست نمی باشند و آنهایی که درمحیط زیست تجزیه نمی شوند مانند پلاستیک، سنگ، شیشه، سرامیک و فلزات امری لازم و ضروری می باشد. باید زباله هایی را که بشدت توسط مواد شیمیایی دچار آلودگی شده اند نیز جدا نمود و سپس باید ماده تمیزی که برای کمپوست شدن انتخاب شده بصورت توده روی هم انباشته شود و کلوخه های بزرگ آن نیز شکسته شوند. ماده جدا شده باید به مدت یک روز در لایه ای به ارتفاع یک فوت، در مقابل نور آفتاب قرار داده شود. این کار باعث از بین رفتن موجودات نامطلوب و همچنین بوهای بد می گردد. می توان 10 تا 40 درصد از زباله های آلی روزانه را که باید به ورمی کمپوست تبدیل شوند، با خرده برگهای از پیش تیمار شده مخلوط نمود.

مواد لازم برای ساخت بستر

این ماده شامل پایین ترین لایه از غذای کرمهای خاکی است که لازم است به ورمی کمپوست تبدیل گردد. برای شروع و تکرار این عمل در آینده می توان از هر ماده تجزیه پذیر در محیط زیست برای بسترسازی استفاده نمود. موادی از قبیل: پوست موز، مغز نارگیل و برگهای خشک گیاهان، تفاله نیشکر، ساقه محصولات کشاورزی، علفها یا سبوس، پیت رسیده (که دست کم به مدت 24 ساعت در آب خیسانده شده باشد)، علفهای کوتاه شده از باغچه، برگهای بیجان، تراشه های چوب، روزنامه ها (که خرد شده و در آب خیس خورده اند)، علفهای کوتاه شده و مواد زاید باغچه ای نباید سبز باشند بلکه باید مدتی از چیدن آنها گذشته باشد. برای بسترسازی می توان از هر ماده آلی مرطوب شده استفاده نمود. از زباله های غذایی احشام یا غذاهای دور ریز آنها می توان برای این منظور استفاده کرد.

شرایط ایده آل برای زندگی کرمهای خاکی
کرمها را در دمای 55 تا 70 درجه فارنهایت نگه دارید، زیرا این دما میانگین دمای مطلوب برای بستر کرمی است.میزان رطوبت متوسط نیز باید 55% باشد ، همچنین کرمهای خاکی را دور از معرض بارش باران نگه دارید. کرمها در زیر باران یا تحت رطوبت زیاد غرق شده و یا در همه جا پراکنده می شوند و سرانجام اینکه بستر باید تا حد امکان به PH 5/6 نزدیک باشد، در حالیکه PH 7 و 6 به ترتیب محدوده های بالاتر و پایین تر PH می باشند.
غذای کرمها

کرمهای قرمز تحت شرایط مطلوب می توانند در یک روز حتی معادل وزن خود از زباله ها و بستر مصرف نمایند. اما بطور متوسط برای بازیافت هر پوند زباله غذایی در طول 24 ساعت حدوداً به دو پوند کرم خاکی نیاز است . این مقدارکرم برای انجام فرایند بر روی زباله های غذایی و بستر به حدود 4 فوت مکعب نیاز دارند(یک فوت مکعت برای هر 500 کرم)
می توان کرمهای کمپوست ساز (کومپوستر) را از فروشنده هایی که نام آنها در فهرست بخش آگهی بسیاری از مجلات باغبانی ذکر شده ، خریداری نمود.بعضی فروشندگان کرم ها را به عنوان PIT-RUN می فروشند که شامل کرمهایی از تمام سنین و اندازه ها می باشند.
کرمهای تازه را به بالاترین نقطه بستر مرطوب انتقال دهید،در عرض چند دقیقه کرمها در داخل بستر ناپدید می شوند.

افزودن زباله ی غذایی
کرمها همه نوع غذا و زباله باغچه ای، از جمله: تفاله قهوه، چای کیسه ای زباله سبزی و میوه، پوست پودر شده تخم مرغ، علفهای کوتاه شده، کود و لجن فاضلاب را مصرف می کنند. اما از استخوان، محصولات لبنی و گوشت که ممکن است باعث جلب آفات گردد و همچنین از سیر، پیاز و غذاهای چاشنی دار استفاده نکنید. می توان از مقدار محدودی مرکبات نیز استفاده کرد اما اگر این مقدار بیش از حد لازم باشد میزان اسیدیته کمپوست را بسیار بالا خواهد برد. در صورت امکان باید کمپوست را در PH معادل 5/6 با محدوده های بالا و پایین 7 و6 نگهداری نمود. هنگامیکه ورمی کمپوست بیش از اندازه اسیدی باشد می توان با افزودن پوستهای خرد شده تخم مرغ آنرا تعدیل نمود.
از افزودن مواد شیمیایی (مانند حشره کشها)، فلزات، پلاستیک، شیشه، صابون، کود حیوانات خانگی (همچون سگ و گربه)، شاخ و برگ درخت خرزهره و دیگر گیاهان سمی یا گیاهانی که به آنها حشره کش زده شده به محفظه کرم بپرهیزید برای افزودن زباله های غذایی، باید ماده بستر را به کناری زده و زباله ها را زیر آن مدفون نموده سپس آن را بخوبی بپوشانید تا از جذب مگسها و دیگر آفات جلوگیری شود. برای پیشگیری از انباشته شدن زباله بر روی هم، باید آنها را بطور مرتب در قسمتهای مختلفی از محفظه دفن کرد. خرد کردن یا مخلوط نمودن زباله های غذایی در یک دستگاه فرآوری مواد غذایی سرعت کمپوست سازی را بطور قابل توجهی افزایش می دهد.

مخلوط مناسبی از مواد تشکیل دهنده بستر کرم

غذایی که میکروبهای کمپوست ساز به آنها نیاز دارند، به دو دسته اصلی تقسیم می شوند :

مواد قهوه ای

این دسته از مواد گیاهان خشک و بیجانی از قبیل شاخ و برگ ها، علفهای هرز خشک و قهوه ای، برگهای پاییزی ، خرده های چوب یا خاک اره می باشند. این مواد بطور عمده از ترکیبات شیمیایی ساخته می شوند که ذاتاً بصورت زنجیره های بلندی از مولکول های قند هستند و به یکدیگر متصل می باشند. همچنین یک منبع انرژی برای میکروبهای کمپوست ساز به شمار می آید. از آنجاییکه مواد قهوه ای رنگ، بیشتر بصورت خشک می باشند، بنابراین باید پیش از ورود به سیستم ورمی کمپوست، آنها را مرطوب نمود.

مواد سبز
این دسته دیگر از مواد گیاهی تازه (و اغلب سبز رنگ) شامل : علفهای هرز سبز باغچه ای، خرده های سبزی و میوه آشپزخانه، برگهای سبز،تفاله قهوه و چای کیسه ای، کود تازه اسب و... می باشند. مواد سبز در مقایسه با مواد قهوه ای از میزان نیتروژن بیشتری برخوردار می باشند. نیتروژن عنصری مهم در اسیدهای آمینه وپروتئین ها می باشد که می تواند به عنوان یک منبع پروتئین برای میلیونها میکروب تکثیر شونده به شمار آید.
مخلوط مناسبی از مواد سبز و قهوه ای به عنوان بهترین غذا برای میکروبها محسوب می شود یعنی هر کدام به اندازه نصف مخلوط و یا دو سهم ماده قهوه ای در مقابل یک سهم ماده سبز می توان استفاده کرد. این مخلوط همچنین در تهویه و میزان آب درون محفظه نیز مؤثر می باشد. برای نمونه مواد قهوه ای حجیم بوده و فرایند تهویه را بهبود می بخشد. مواد سبز نیز از سوی دیگر، رطوبت بالایی داشته و باعث ایجاد تعادل در خشکی مواد قهوه ای می شود.
اندازه ذرات
هر چه زباله های آلی کوچکتر باشند، ورمی کمپوست نیز سریعتر برای استفاده آماده خواهد شد. ذرات کوچکتر فضای سطحی بسیار بیشتری برای هجوم میکروبها ایجاد می کنند.
می توان پیش از قرار دادن ماده در درون تل، آن را به وسیله یک خرد کن به ذرات کوچکتر تبدیل نمود خصوصاً اگر قرار است از علف هرز یا چوب برای کمپوست سازی استفاده شود.یک روش کم هزینه در کاهش اندازه های برگهای افتاده از درخت این است که پیش از جمع کردن برگها به وسیله چنگک از روی چمن، چمن را با ماشین چمن زنی کوتاه کنیم تا برگها نیز خرد شوند. البته باید پیش از آن دقت کنیم که چوب یا سنگی در داخل تل برگها وجود نداشته باشد تا باعث وارد آمدن صدمه به ماشین چمن زنی نگردد. اگر ماشین چمن زنی،کیسه ای مناسب داشته باشد، می توان برگهای خرد شده را بطور مستقیم جمع آوری نمود. عمل خرد کردن، علاوه بر سرعت بخشیدن به فرایند کمپوست سازی حجم تل کمپوست را نیز کاهش خواهد داد (همچنین بهتر است به بخش مربوط به تیمار کردن ماده کمپوست سازی مراجعه شود).

کودهای شیمیایی و آهک
نسبت کربن به نیتروژن در زباله های آلی، فعالیت میکروبی را تحت تأثیر قرار می دهد. از آنجاییکه میکروبها برای سوخت و ساز و رشد خود به مقدار معینی نیتروژن نیاز دارند، کمبود این ماده سرعت فرایند کمپوست سازی را بطور قابل توجهی کاهش می دهد.
موادی از قبیل کاه و خاک اره که در آنها نسبت کربن به نیتروژن زیاد است، با سرعت بسیار کمی تجزیه می شوند مگر این که به آنها کود نیتروژنی افزوده شود. برگ درختان از میزان نیتروژن بیشتری نسبت به شاخه های درخت یا خاک اره برخوردارند. اما با وجود این افزودن کود نیتروژنی یا ترکیباتی با نیتروژن زیاد می تواند به تجزیه آنها سرعت ببخشد، میزان نیتروژن در علفهای کوتاه شده نیز بالاست و مخلوط شدن این علفها با برگها، سرعت تجزیه را افزایش می دهد. می توان از زباله، کود یا پودر خون ماکیان به عنوان یک منبع نیتروژن استفاده کرد. در غیر این صورت باید از کودی با میزان نیتروژن بالا استفاده نمود (یعنی 10 تا 30 درصد).دیگر مواد غذایی از جمله فسفر و پتاسیم، معمولاً به میزان کافی در عمل تجزیه وجود دارند.

واکنش محیط (PH )
در مراحل اولیه تجزیه، اسیدهای آلی تولید می شوند که میزان PH را کاهش می دهند. در گذشته برای حفظ و سرعت بخشیدن به فعالیت میکروبی در این مرحله، از مقدار کمی آهک استفاده می شد. اما استفاده زیاد از آهک موجب تبدیل آمونیوم به گاز آمونیاک می شود که این گاز خود منجر به از دست دادن نیتروژن می شود. تحقیقات نشان داده اند که افزودن آهک موجب تسریع در تجزیه می شود اما از دست دادن نیتروژن اغلب این خاصیت آهک را خنثی می کند. بطور کلی در تجزیه بسیاری از زباله های باغچه ای نیاز به استفاده از آهک نیست. بدون افزودن آهک،PH کمپوست نهایی معمولاً قلیایی (5/7-1/7=PH ) می باشد. از طرف دیگر چنانچه قرار باشد حجم زیادی از برگهای سوزنی کاج یا پوست درخت کاج و یا زباله های میوه و سبزیجات کمپوست شوند نیاز به افزودن آهک خواهد بود.
عوامل دیگری که بر رشد کرمهای خاکی تأثیر می گذارند

کرم خاکی و حشرات
موش کور، دشمن اصلی کرم خاکی است. این جانور حشره خوار سیری ناپذیر بوده و به خوردن نوزاد کرم سفید و یا هر کرم خاکی که پیدا کند، بسیار علاقمند است.
نوزاد کرم به ریشه درختی که از آن تغذیه می کند چسبیده و قادر به فرار نیست، در حالیکه کرمهای خاکی ارتعاشات زمین را به هنگام سوراخ کردن توسط موش، حس کرده و بسرعت اقدام به فرار می کنند. از آنجاییکه سر و صدای ناشی از سوراخ کردن زمین، باعث می شود که صدای فرار کرم خاکی به گوش نرسد، بنابراین موش خرطوم دار از روش منحصر به فردی برای پیدا کردن کرم استفاده می کند. روش کار او بدین شکل است که موش از بینی خود برای یافتن امواج الکتریکی ضعیفی که کرم خاکی و برخی حشرات دیگر از خود می تابانند استفاده می کند. بنابراین نه تنها کرم خاکی را پیدا می کند بلکه می داند چطور آن را گاز بگیرد تا کرم دچار بی حسی شود اما نمیرد سپس کرم را در سوراخی زیر زمینی پنهان می کند تا در فرصتی مناسب به سراغش رفته و آن را بخورد.
جانور دیگر حلزون گوشتخوار است. این حلزون ها باریک و بلند بوده و دقیقاً برای حمله به حلزونی دیگر و بلعیدن آن مناسب می باشند اما به کرمهای خاکی نیز بسیار علاقه دارند.
به هنگام کشت زمین، کرمهای خاکی از ارتعاشات تیلر فرار می کنند. (حتماً فکر می کنند که یک موش بسیار بزرگ است) بنابراین کرمهای خاکی فعال گرفتار تیلر نمی شوند. برخی از انواع کرمهای خاکی مانند نوعی که در شب حرکت می کنند، دارای پنج قلب می باشند.
بنابراین در صورت دو نیم شدن، نمی میرند و سعی در ترمیم و بازسازی قسمت از دست رفته خود می نمایند اما گاهی اوقات نیز نیمه سالم کرم دچار سردرگمی شده و کرمی با دو سر و دو دم بوجود می آید.

کشت و کار و اثر آن بر جمعیت کرمهای خاکی
فعالیت های کشاورزی قطعاً باعث کاهش تعداد کرمهای خاکی می شود، آنهم نه به این دلیل که این کار باعث مرگ یا آزار کرمها می شود بلکه به این دلیل که باعث تهویه خاک شده و این اکسیژن به سرعت میزان مواد آلی را که کرمها از آن تغذیه می کنند، کاهش می دهد.
استفاده از مالچ سبز می تواند در بدست آوردن دوباره غذای از دست رفته کمک می کند.
در مناطق شمالی هندوستان، جمعیت کرمهای خاکی چرخه ای متفاوت از دیگر جانداران باغچه ای را دنبال می کنند. جمعیت کرمهای بالغ در بهار به بیشترین حد رسیده، و در ماههای خشک تابستان کاهش می یابد و سپس دوباره تعداد کرمهای جوان در پاییز خنک و مرطوب افزایش می یابد. در هنگام بهار برای شمار زیادی از کرمهای خاکی، مهم است که از کرمهای جوان و تخمهای خود در طول زمستان محافظت نمایند.
کرمهای خاکی می توانند منجمد شده و در صورت کندی روند انجماد، همچنان به زندگی خود ادامه داده و زنده بمانند، کرمها به این شکل عمل نمی کنند که یخ ها را آب کرده و دوباره منجمد شوند. هر نوع پوشش خاکی یا گیاهی، برگها، مالچ یا حتی مقوا به تعدیل عمل انجماد کمک کرده و به کرمها این امکان را می دهند که در سرمای زمستان زنده بمانند.
زمینهایی که شخم زده شده و خشک و بایر رها شده اند در فصل بهار تقریباً خالی از کرم می باشند. خوشبختانه کرمهای خاکی دارای فاکتور تکثیر و تولید مثل بالا می باشند.

کرمهای خاکی
کرمهای خاکی به هنگام بارش باران از سوراخهای خود بیرون می آیند تا غرق نشوند. کرمها فاقد ریه می باشند و از راه پوست، اکسیژن مورد نیاز خود را از آب یا هوا تأمین می کنند. در واقع می توان گفت آنها بجای ترس از آب، بسیار به آن علاقمندند. چیزی که کرمها از آن می ترسند خاک خشک است، و خاک خشک باعث از بین رفتن آنها می شود. به هنگام بارندگی، کرمها به سطح می آیند زیرا پیدا کردن جفت روی زمین صاف و باز برای آنها آسانتر از سوراخهای زیرزمینی سه بعدی است. زمین مرطوب به آنها این امکان را می دهد تا بدون ترس از خشک شدن حرکت کنند و این یک محیط بسیار مطلوب برای جفتگیری کرمها می باشد.

نگهداری از محفظه کرم
می توان به مدت دو تا سه ماه پشت سر هم، خرده های غذا را به درون محفظه ریخته و یا این کار را تا زمانی که متوجه شوید که کاملاً موجب از بین رفتن ماده اولیه بستر شده ادامه دهید. هنگامی که بستر ناپدید شد، کرمها و ورمی کمپوست حاصل را برداشته و محفظه را دوبار با ماده بستر پر کنید. پر کردن بیش از حد محفظه با غذا، باعث ایجاد بوهای بد می شود. اگر متوجه چنین بوهایی شدید افزودن زباله به محفظه را متوقف نمایید تا اینکه کرمها فرصت هواگیری بیابند. زباله ی غذایی و بستری که بیش از حد مرطوب باشند نیز می توانند باعث تولید بوهای بد گردند.
برای گریز از این مشکل بستر را هوادهی کرده و سوراخهای زهکشی را بازرسی نمایید.
قانون کلی براین است که بستر باید مرطوب باشد اما نه اینکه بیش از حد خیس باشد. اطمینان حاصل نمائید که زباله ها بطور مناسب در زیر بستر مدفون شده اند. زباله غذایی بدون پوشش، می تواند باعث جذب کرمهای میوه، مگسهای خانگی و دیگر آفات شود. پوشاندن محفظه با شاخ و برگ یا کرباس مرطوب می تواند مانع از این آفات گردد.
هزارپایان موجود در باغچه ها نیز به عنوان یک مشکل، خصوصاً برای محفظه هایی که در فضای بیرون می باشند محسوب می گردند و لازم است که این جانوارن از بین بروند.
اگر بستر کرم بسیار خیس باشد می تواند باعث جذب انگل کرم خاکی شود که این کار تغذیه کرم را متوقف می کند.

برداشت کرم و ورمی کمپوست
برای جدا کردن کرم از کمپوست نهایی سه روش ابتدایی وجود دارد. یک راه این است که کرمها و کمپوستها را به یک سمت محفظه انتقال داده و در سمت دیگر، بستر و غذای تازه آماده کنیم. به این ترتیب کرمهایی که در درون ورمی کمپوست قرار دارند به سمت بستر جدید و غذای تازه حرکت می کنند. بنابراین می توان ورمی کمپوست را تقریباً عاری از کرم از محفظه خارج کرد.
روش دوم برای جدا کردن کرمها این است که یک دستگاه برداشت کننده با ابعاد4*2 فوت با توری16/3 اینچی در انتهای آن بسازیم. کمپوست را نیز می توانید به بستر جدید کرمها منتقل کنید.
در روش سوم نیز می توان کمپوست را بصورت توده های کوچک روی یک تکه برزنت و در مقابل نور خورشید یا نور درخشان دیگر در داخل محیط قرار داد. از آنجائیکه کرمها به نور علاقه ای ندارند به سمت پایین تل حرکت خواهند کرد.
پس از ده دقیقه از روی تل به اندازه یک اینچ یا بیشتر از کمپوست بردارید تا به کرمها برسید.اجازه دهید کرمها دوباره به پایین تل خزیده دوباره عمل قبل را تکرار نمایید.
کمپوست های جمع آوری شده از تل های کوچک را به یک تل بزرگ منتقل کرده و دوباره این کار را تکرار نمایید.
آنچه در پایان باقی می ماند یک تل از کمپوست کامل و توده ای از کرمها می باشد. می توان دوباره کرمها را به محفظه ای جدید با بستر و زباله ی تازه برگرداند. از کرمهای بزرگتر نیز می توان به عنوان طعمه ماهیگیری استفاده کرد
مشکلات کلی در تولید ورمی کمپوست
بهترین روش، پیشگیری کردن است. اگر همیشه زباله های غذایی را دفن کنید، به این ترتیب می توانید از ایجاد کرمهای میوه جلوگیری نمایید. پیش از افزودن زباله های غذایی به محفظه، آنها را در مخزنی با یک درپوش محکم نگهدارید، این کار از تخم گذاری کرمهای میوه در زباله ها جلوگیری خواهد کرد اما اگر تعداد این کرمها در آشپزخانه شما فراوان باشد این کار سودی نخواهد داشت زیرا در اینصورت روی تمام میوه های آشپزخانه شما تخم کرم وجود خواهد داشت.

جدول 4-3: رفع مشکلات در تولید ورمی کمپوست

مشکل	علت احتمالی	راه حل
کرمها می میرند یا اقدام به فرار می کنند محفظه بوی بد می دهد کرمهای میوه	خیسی زیاد – خشکی زیاد از بین رفتن و تمام شدن مواد بستر هوای ناکافی – غذای بیش از حد – خیسی زیاد غذای بدون پوشش	ماده تازه بیشتری بیفزائید- بستر را مرطوب کنید- محفظه را برداشت نمائید در محفظه را برداشته یا سوراخهای تهویه ی بیشتری ایجاد کنید به مدت یک یا دو هفته به کرمها غذا ندهید مواد بیشتری به بستر بیفزائید غذا را در بستر مدفون کنید

احتمال اینکه از محفظه کرمها بوی نامطبوع به مشام برسد، بسیار کم است. در غیر اینصورت ممکن است دلایلی برای این امر وجود داشته باشد، همچنین راه حلهایی نیز برای رفع این مشکلات وجود دارد که به برخی از این دلایل و راه حل آنها اشاره می شود :

1- ممکن است محفظه را بیش از حد از زباله ی غذایی پر کرده باشید.
راه حل : به مدت یک یا دو هفته زباله ای درون محفظه نریزید
2-ممکن است بستر کرمها بسیار خیس یا متراکم باشد.

راه حل :
الف) محتوای محفظه را به آرامی هم بزنید تا هوا به داخل آن راه پیدا کند، همچنین حدود یک هفته زباله ای در محفظه نریزید.
ب) می توان در محفظه را برداشته و یا آن را کاملاً باز گذاشت تا محتویات درون آن خشک شود.
3- ممکن است محیط محفظه بسیار اسیدی شده باشد.
راه حل : از مقداری کربنات کلسیم استفاده کرده و آن را روی پوستهای میوه و دیگر زباله های غذایی اسیدی بریزید.

یادآوری :
کرمها از نور و روشنایی بیزارند و ترجیح می دهند که در قسمت تاریک محفظه باقی بمانند.
آنها جایگاه خود را ترک نمی کنند و همچنین نسبت به ارتعاشات نیز بسیار احساس می باشند. پس لطفاً سعی کنید که آنها را بی جهت نیازارید.
کرمها موجوداتی زنده با نیازهای منحصر به فرد می باشند، بنابراین مهم است که برای زندگی آنها محلی سالم و مناسب فراهم کنیم تا آنها نیز بتوانند کار خود را انجام دهند. اگر مواد مناسب را فراهم کرده و توجه کافی نیز مبذول دارید، در اینصورت کرمها رشد کرده و تولید ورمی کمپوست فراوان و مرغوب خواهد بود.
(منابع از کتاب آقای دکتر علیخانی میباشد)