انتخاب جایگاه مناسب برای تهیه ورمی کمپوست خانگی

هدف اصلی از استفاده از ظروف و محفظه های تولید ورمی کمپوست ، کنترل دمایی مناسب توده ورمی کمپوست می باشد . در انتخاب مکان قرارگیری ظروف باید در نظر داشت که ظرف مورد نظر در مجاورت ساختمان نباشد . در ساختن ظروف به منظور جلوگیری از فساد و فرسودگی می توان از فلزات گالوانیزه ، پلاستیک و یا چوب درخت سدر بهره گرفت (جوبهای قرمز درختان جنگلی نیز در برابر پوسیدگی تا اندازه زیادی مقاومند. )
علاوه بر آن جایگاههای سیمی مرغداری (توری مرغی ) یا محفظه های پارچه ای کلفت و پردوام ، انواع شناخته شده دیگری هستند که مورد استفاده فراوان قرار می گیرند. از بکارگیری ظروف یک پارچه و بدون منفذ که مانع ورود هوا به داخل توده می شوند ، بایستی جدا اجتناب نمود . یک تود ه بیش از اندازه بزرگ ، خطر انباشتگی بیش از حد محتویات و محدودیت جریان هوارا خواهد داشت .
انواع ظروف و جایگاه هایی که می توانند جهت تولید ورمی کمپوست خانگی مورد استفاده قرار بگیرند به شرح زیر طبقه بندی می شوند .
الف – توری های سیمی
می توان از ظروف توری استوانهای یا مکعب شکل به عنوان ظرف تهیه ورمی کمپوست استفاده کرد . اینگونه ظروف به آسانی قابل حرکت بوده و هوا به خوبی در آنها جریان دارد. اشکال زیر نمونه هایی از این جایگاه را نشان می دهد.
ب – جعبه و اتاقکهای چوبی

جعبه های بدون سروته و ازجنس چوبهای مقاوم در برابر پوسیدگی می توانند برای تهیه ورمی کمپوست در منازل روستایی مورد استفاده قرار بگیرند . فاصله بین چوبهای چنین جعبه هایی جریان هوارا در آنها امکان پذیر می سازد. (اشکال زیر)
اتاقک های چوبی ابعاد بسار بزرگتری را نسبت به جعبه ها دارا می باشند . این اتاقک ها معمولا از چند بخش تشکیل شده ودر بعضی از موارد مسقف ساخته می شوند . تخته های دیواره اتاقک می بایستی با فاصله در کنار هم جای بگیرند تا تهویه هوا به آسانی انجام پذیرد . در این اتاقک ها ، زباله های آلی ، چمن ، برگها و مواد زاید گیاهی در نخستین محفظه اتاقک ریخته تا دمای کمپوست بالا رود . پس از خنک شدن موتاد ،آنها را به اتاقمک دوم منتقل و سپس موادی که در اتاقک دوم به ورمی کمپوست تبدیل گشته اند به اتاقک بعد  انتقال داده می شوند تا زمانی که بطور کامل قابل استفاده گردند . در این حالت زمان تولید کمپوست بسیار کاهش می ابد . این محفظه ها برای روستائیانی که ضایعات گیاهی و آلی فراوانی داشته و تمایل به تولید ورمی کمپوست با کیفیت بالاتری دارند مناسب می باشند.
ج – جایگاههای ساخته شده از سنگ یا آجر
جایگاههای تهیه کمپوست خانگی می توانند با بلوک های سیمانی ، سنگ ویا آجر ساخته شوند . در این حالت نیز بایستی بین بلوکها و آجرها فضاهای خالی در نظر گرفت تا عمل هوادهی به خوبی انجام گیرد .
د – محفظه های کمپوست ساز پلاستیکی


ظروف فلزی و استوانه های چرخان متعددی توسط سازندگان مختلف ارایه شده است این محفظه ها معمولا در مقیاس بزرگتر ساخته شده است و برای تهیه ورمی کمپوست از پسماندهای غذایی و ضایعات گیاهی در منازل بکار می روند.
و- جایگاه های ساخته شده از کاه و یونجه
در اینحالت مطاق شکل می توان چند بسته کاه را در کنار هم قرار داده و جایگاه مناسبی را برای عمل آوری کود ورمی کمپوست تهیه نمود.

از پشته ای تا راکتوری

معمولا بسیاری از کسانی که وارد این صنعت می شوند با روش پشته ای شروع می کنند ، روش پشته ای ارزانترین روش است ولی یک ایراد بزرگ دارد ، کیفیت و حجم کرم و کود شما تحت کنترل نیست و بستگی به آب ، دما ، تابش آفتاب و حتی باد دارد.
و حتی نوع کارگر و نوع زیر رو رو کردن پشته ها و هوا دهی به آنها در بازده نقش دارد.

بسیاری از کسانی که به صورت پشته ای کار می کنند به سمت روش سبدی می روند و کسانی که در روش سبدی موفق هستند درصدد راه اندازی روش راکتوری هستند .

در روش راکتوری هزینه تمام شده از سبدی در مقیاس متوسط به بالا مقرون به صرفه هست و راحترین نوع برداشت را دارد.

 

مزایای استفاده از آبیاری تحت فشار در تولید ورمی کمپوست

در این نوشتار با چند نمونه از مزایای استفاده از آبیاری قطره ای آشنا خواهید شد
الف- یکنواختی پخش آب در مزرعه بسیار بالاتر خواهد رفت. استفاده از آبیاری سنتی باعث خواهد شد که تمام قسمتهای فارم به یک اندازه آب نخورد و در نتیجه ورمی کمپوست تولیدی شما یکنواخت و مرغوب نخواهد بود
ب- یکی از منابع مهم هزینه در تولید ورمی کمپوست آب است. با استفاده از آبیاری قطره ای میتوانید تا 8 برابر مصرف آب را کاهش دهید. این کاهش مصرف در قبال هزینه بسیار اندکی است که برای راه اندازی سیستم آبیاری قطره ای پرداخت میکنید
ج- استفاده از آبیاری قطره ای هزینه کارگری را بسیار پایین می آورد. در هر نوبت آبیاری فقط کافیست که شیرفلکه مربوطه را باز کنید تا کل فارم شما به صورت یکنواخت آبیاری شود
د- با استفاده از آبیاری تحت فشار و کاربرد نوار تیپ ها میتوانید فارم تولید ورمی کمپوست را به خوبی مدیریت کنید. هرکجا که آب باشد کرم ها نیز هستند و ورمی کمپوست تولید میکنند. نوار تیپ هارا میتوانید به راحتی جابجا کنید تا تمام نقاط فارم را به خوبی آبیاری کنید
ه- با استفاده از نوار تیپ میتوانید خروج آب از کف فارم را به حداقل برسانید
و- در روش های آبیاری سنتی به راحتی امکان دارد که آب در یک مکان مشخص جمع شود. کرمها نیز بسیار آبدوست هستند و در نتیجه بعد از آبیاری به قسمتهایی میروند که آب جمع شده است. بعد از اینکه آب جمع شده در قسمتهای گود تبخیر شد تعداد بسیار زیادی از کرمها به دلیل بی آبی میمیرند. با استفاده از آبیاری تحت فشار فرار کرم را متیوانید به حداقل برسانید

---

۱.از آبپاش مناسبی استفاده شود تا قطرات آب کاملا ریز شود

۲.آبیاری از فاصله مناسب باشد(حدودا یک متری)تا فشار آب پشته ها را نکوبیده و مواد آن را نشوید

۳.اگر از آبیاری قطره ای استفاده می شود باید لوله های پهن شده در روی پشته برای یک پشته با عرض ۹۰ سانتی متر حداقل ۳ عدد باشد تا رطوبت کامل پخش شود.

۴.فاضلاب حاصل از آبیاری و زهکشی را باید جمع آوری نمود و ر صورت عدم استفاده جداگانه رقیق کرده و به داخل پشته ها برگرداند تا کیفیت کود پایین نیاید.مساله های که تولید کنندگان کمتر به آن توجه می کنند.

۵.در جند روز اول تزریق کرم آبیاری باید بیشتر باشد زیرا کاه و کلش یک ماده رطوبت گیر است و رطوبت پشته را به خود می کشد و این هرگز یک محیط جدید ایده ال برای زندگی کرم ها و عادت کردن به آن نیست

آیا برای سودآوری و داشتن توجیه اقتصادی تولید ورمی حتما بایدزمینی درحدود۳تا۴جریب داشته باشیم؟

اگر منظورتون از 1 جریب همون 1 هکتار هست باید بگم که این مقدار زمین خیلی وسیع هست

شما تقریباً توی هر 500 متر مربع زمین میتونید حدود 100 الی 120 تن کود بریزید (به صورت پشته ای) در نتیجه 4 هکتار زمین که معادل 40 هزار متر مربع هست برای اینکار زمین خیلی بزرگی هست

اگر میخواید به توجیه اقتصادی برسید همون 1500 مترمربع میتونه مناسب باشه

البته مهم این هست که به چه شکل کار رو شروع کنید

پیشنهاد من شروع با یک مقدار محدود 50 تنی هست که به صورت پشته ای اجرا بشه

بعد گسترش کار تا هر میزانی که بودجه دارید

فارم 50 تنی میتونه کرم مورد نیاز شما رو برای گسترش کار تولید کنه و باعث صرفه جویی در خرید کرم که یکی از منابع گران قیمت در راه اندازی فارم هست باشه


حداقل فضای مورد نیاز شما برای تولید ورمی کمپوست سبدی در حدود صد متر مربع می باشد

در چنین فضایی قادر خواهید بود حدود 45 تا 50 تن کود داشته باشید

کودها در سبدهایی به طول 60 و عرض 40 سانتی متر قرار میگیرند

این حداقل فضایی است که میتوانید تولید ورمی کمپوست را راه اندازی کنید به طوریکه از فارم دوم به بعد میتوانید به سودهی برسید

کرمها تیکه های پسماند را به همراه جانوران ریز میکروسکوپی که به تجزیه مواد آلی کمک می کنند را نیز می خورند. ممکن است این سؤال برای شما ایجاد شود که کرمها چه مقدار زباله مصرف می کنند؟ یک کرم در هر روز می تواند به اندازه نصف وزن خود غذا مصرف کند. یک کرم 1 گرمی می تواند 2/1 گرم از غذا را در یک روز مصرف کند. یا مقدار 1 پوند از کرمها می توانند 2/1 پوند از زباله ها را در هر روز مصرف کنند. این میزان ممکن است در حالتی که 1 پوند کرم شامل 600 کرم بزرگ و یا شامل 1500 کرم کوچک بوده متفاوت باشد. زمانی که کرمهای قرمز زباله ها را می خورند ، زباله ها بسته به وزن و توده کرمها ناپدید می شوند.

روش برای زهکشی در روش پشته ای

به صورت کلی می توان از دو روش برای زهکشی در روش پشته ای استفاده کرد:

الف- استفاده از آجر، توری مرغی و پشه بند

این روش بیشتر برای مکانهایی مناسب هست که شیب غالبی ندارند و همچنین کف به شکلی است که نمیتوان شیب مناسبی ایجاد کرد (مثلاً کف سیمانی یا آسفالتی) در چنین شرایطی زیر هر بستر تعدادی آجر قرار داده میشود روی آجر توری مرغی (برای ایجاد استحکام بیشتر) قرار داده میشود و روی آن توری پشه بند قرار میگیرد تا مانع از فرار کرمها شود. با ایجاد چنین بستری آب اضافی پس از آبیاری از کف پشته زهکش میگردد

ب- ایجاد شیب مناسب برای زمین

از این روش نیز میتوان برای زهکشی مناطقی که امکان خاک برداری دارد استفاده کرد. در زمین خاکی بوسیله یک تراکتور میتوان شیب غالبی برای زمین ایجاد کرد. پس از ایجاد شیب، گونی (کنفی یا نایلونی) روی زمین قرار داده میشود تا از فرار کرمها جلوگیری شود. سپس کودها روی گونی ریخته میشوند. در چنین شرایطی پس از آبیاری آب اضافی در جهت شیب حرکت میکند و زهکشی به آسانی انجام میشود

شرایط مناسب برای تولید ورمی کمپوست (محیطی)

[ چهارشنبه سی ام مرداد 1392 ] [ 9:52 ] [ سیروس موسایی ]

آرشیو نظرات

شرایط مناسب برای تولید ورمی کمپوست (محیطی)

 دما:

دما یکی از مهم ترین عوامل محیطی برای تولید ورمی کمپوست می باشد منظور از دما,دمای داخل توده یا بستر می باشد و دمای خارج از بستر اهمیت چندانی ندارد.  

- بهترین دما ۱۵ تا ۲۵ درجه سانتی گراد بوده و تولید سریع تر انجام می شود.ولی تحقیقات نشان داده که کرم ها در دماهای ۳۰ تا ۳۵ درجه نیز فعالیت خود را در بستر ادامه می دهند.

- کرم ها تا دمای ۴۸ درجه را نیز تحمل می کنند.

 - کرم ها به تغییرات ناگهانی واکنش نشان داده و باعث مرگ و میر آن ها می شوند و در برابر تغییرات آب و هوائی که به آرامی و مرور زمان صورت بگیرد از خود مقامت نشان می دهند.

- یکی از راه های محافظت کرم ها از سرما یا گرما اضافه کردن لایه ای از غذا,شاخ وبرگ درختان و...به سطح توده یا بستر کرم ها می باشد.

- کرم ها در فصل بهار به بیشترین میزان کرم بالغ دربستر و در فصل تابستان کمترین میزان کرم بالغ در بستر را خواهند داشت.

- کرم ها در دمای ۱۰ درجه غذاخوری کم تری پیدا می کنند و هر چه سردتر شود غذای کمتری را می بلعند.  در دمای ۴ تا ۵ درجه تخم گزاری متوقف شده و در دمای صفر درجه باعث مرگ آن ها می گردد.

رطوبت:

کرم های کمپوستی جهت زندگی و حرکت در داخل بستر به رطوبت نیاز دارند رطوبت بستر برای گونه های مختلف کرمی متفاوت می باشد برای گونه ی ایزینیافوتیدا رطوبت بین ۷۰ تا ۸۰٪ مناسب می باشد.رطوبت بیش از حد نیز برای کرم ها مناسب نبوده و رطوبت کم یا زیاد باعث کاهش رشد,تکثیر و تولید ورمی کمپوست خواهند شد.

- کرم ها آب زیادی مصرف می کنند و هر روز به اندازه ی ۶۰٪ وزن بدن خود را (ادرار) به صورت پیشاب آزاد و دفع می نمایند.

- کرم ها در شرایطی که آب (رطوبت) به بستر آن ها نرسد قادرند تا ۷۰٪ رطوبت بدن خود را از دست بدهند و زنده بمانند در آخرین مرحله ی از دست دادن رطوبت بدن کرم ها,کرم جهت مبارزه و زنده ماندن و مرطوب کردن بدن خود مایعی (کولومیک) از خود خارج می کنند.

- اگر نقطه ای از بستر رطوبت مناسب و غذا در قسمت خشک تر بستر باشد کرم ها قادرند رطوبت بدن خود را حفظ و غذا از قسمت خشک تر تهیه نمایند,و بعد به قسمت مرطوب بستر برگرند.(بعضی ها به اشتباه جهت مرطوب نگاه داشتن تمامی بستر خود باعث اشباع شدن و غرقاب قسمتی دیگر از بستر می گردند که زیان هایی خواهد داشت)

- جهت رطوبت مناسب و تثبیت رطوبت بستر خود می توانیم مقداری از مواد بستر را در مشت خود قرار دهیم و فشار داده اگر قطرات آب به میان انگشتان دست ظاهر شد رطوبت بستر مناسب می باشد.اگر قطره ای میان انگشتان دیده نشد رطوبت بستر کم بوده و اگر آب از زیر مشت و لای انگشتان جاری شد رطوبت زیاد بوده و باید آبیاری را کم نمائیم.

    

تهویه بستر:

کرم ها موجوداتی هوازی می باشند.توده ها و بستر های ما باید به صورتی باشند که کرم ها بتوانند هوای مورد نیاز خود را از درون بستر جذب نمایند.وزن توده ها,آبیاری و غذاخوری کرم ها باعث فشرده شدن بستر و عدم رسیدن هوا به کرم ها خواهد شد که باید توده یا بستر را شخم زده (برگردانده شود)   و باید به گونه ای باشند که هوا به درون آن ها نفوذ کند.(کرم ها نسبت به اکسیژن کم بستر و زیادی دی اکسید در بستر خود مقاوم می باشند) با این حال اگر اکسیژن به درون بستر راه پیدا نکند کرم ها شرایط مناسبی نخواهند داشت و امکان مرگ و میر کرم ها وجود دارد.(در صورتی که یکی از شرایط محیطی کرم ها مناسب نباشد امکان ترک کرم ها از بستر وجود دارد)

- راهکارهای مناسب جهت هوارسانی به کرم ها:

۱) استفاده از ساقه ی نیشکر,نی,کلش,علف های هرز,باگاس,چوب های نازک خشک و ترکیب با غذای پایه (کود حیوانی) و بعد از آن انتقال به بستر در ابتدای دوره

۲) بعد از مدتی که کرم ها در بستر تزریق شدن و بستر مقداری فشرده شد بستر های خود را به صورت عمقی شکافته و هوای مناسب به لایه های بستر می رسد.دی اکسید مانده در بستر خارج شده غذای تهیه شده را وارد شکاف کرده و بستر را به حالت اولیه بر می گردانیم.

۳) زمانی که بستر تقریبا به کمپوست تبدیل شده باشد و امکان غذادهی نباشد با شخم زدن, اکسیژن مناسب را به بستر خود می رسانیم.

PH  بستر:

 PH بستر می تواند بین ۶ تا ۸ باشد اگر بتوانیم در بیشتر مواقع PH را حدود ۷ تا ۵/۷ کنترل نمائیم مناسب تر بوده و شرایط بهتری خواهیم داشت.

- غذادهی به بستر باید با دقت صورت گیرد,غذاها قبل از تزریق باید کمپوست شده و بعد وارد بستر گردند.بعضی غذاها امکان اسیدی یا قلیائی شدن بستر را مهیا می کنند.در بعضی مواقع تزریق یک غذا محیط را اسیدی کرده و برخی با تزریق آهک قصد از بین بردن خاصیت اسیدی بستر را داشته که باعث بوجود آمدن گاز آمونیاک شده و این گاز منجر به از دست دادن نیتروژن مورد نیاز بستر می گردد.

- یک کود شسته شده ی خوب جهت تزریق به بستر PH بین ۷ تا ۵/۷ دارد همچنین برای کمپوست بدست آمده نیز PH بین ۷ تا ۵/۷ ایده ال می باشد.

-  قبل از تزریق هر غذائی به بستر,اول آن را کمپوست کرده تا موقع تزریق مشکل دما,خاصیت اسیدی,قلیائی در بستر نداشته باشیم.

غذاهای مورد استفاده ی کرم ها:

- غذای کرم ها هر چقدر که پروتئین و سلولز بالاتری داشته باشد بهتر است.

- تقریبا تمامی ضایعات موادآلی برای کرم ها مناسب است. پوست میوه ها,بریده ی چمن,کاغذ,مقوا,کودهای دامی,شاخ و برگ درختان و... 

چای کمپوست

چه کسانی می توانند چای کمپوست مصرف کنند؟

هر کشاورز,باغدار و مزرعه داری که در پی بهبود کمی و کیفی محصول خود می باشد و البته کسانی که در پی مصرف کمتر کودهای شیمیایی و مصرف بیشتر کودهای ارگانیک هستند.چای کمپوست قابل مصرف برای گیاهان باغبانی ,گل ها,درختان,درخچه ها,محصولات زراعی از قبیل یونجه,سویا,ذرت,حبوبات,باغات  سیب,پسته و...می باشد.در صورت استفاده از کودهای استارتر,می توانید آنها را با چای کمپوست مخلوط و مصرف کنید.
چرا به جای مصرف مستقیم کمپوست به شیوه قدیم,زحمت تهیه و محلول پاشی چای کمپوست را به خود دهیم؟
1- چای کمپوست امکان استفاده بیشتر از مزایای کمپوست را به ما می دهد.
2- چای کمپوست باعث جلوگیری آلودگی یا گسترش عوامل بیماری زا از طریق برگ می گردد.
3- افزایش دسترسی عناصر غذایی در دسترس گیاه
4- کمک به شکتن ترکیبات سمی روی گیاه بویژه بقایای آفت کشها
5- بهبود عملکرد,بهبود عطر و طعم میوه و سبزی و افزایش کیفیت محصول علاوه بر کمیت آن
۶- در صورت عدم استفاده از چای کمپوست,شما امکان استفاده از کلیه مزایای کمپوست یا ورمی کمپوست را نخواهید داشت.

مزایای کاربرد برگی چای کمپوست چیست؟

مصرف خاکی و برگی چای ورمی کمپوست باعث تقویت رشد گیاه می گردد.کاربرد مستقیم  چای روی برگ,به علت دارا بودن جمعیت بالای میکروبی,گیاه شما را برابر آفت و بیماری مقام می کند واز طرفی پس از مصرف آفت کشها در مزرعه,می تواند به طور ویژه ایی,گیاه را به شرایط اولیه باز گرداند و شوک ناشی از مصرف آفت کشها را کاهش دهد.برگ گیاهان,عناصر غذایی و تنظیم کننده های رشد را به سادگی از چای کمپوست جذب کرده و سبب قرار گرفتن  گیاه در بهترین وضعیت می گردد.

روش های جداسازی کرم از بستر

روش های جداسازی کرم از بستر

1) آماده کردن غذا و رطوبت در یک سمت بستر و قطع آب دهی به قسمتی که کمپوست شده به تدریج کرم از بستر کمپوست شده به سمت غذای جدید و رطوبت مناسب می روند و می توانیم ورمی کمپوست را جمع آوری نمائیم.

2) برداشت مرحله به مرحله از روی تل ها: در این روش رطوبت بستر را کم کرده کرم ها به لایه های زیرین حرکت می کنند,لایه ی رو را برداشت کرده-کرم ها از نور فرار می کنند و با توجه به اینکه لایه ی جدید رطوبت خود را از دست می دهد کرم ها مجدد به لایه های پائین تر می روند.در پایان برداشت کمپوست یک لایه نازک با تعدادی کرم زیاد خواهیم داشت که این کرم ها را می توان به بسترهای جدید انتقال داد.

3) سرند کردن: در این روش توری های دوار به کمک موتور و گیربکس در چرخش بوده و باعث جداسازی کمپوست از کرم می گردد.در این روش چون رطوبت بستر جهت سرند شدن باید بسیار پائین بیاید کرم ها آسیب زیادی دیده و همچنین خود سرند به کرم ها,نوزاد کرم ها و تخم آنها آسیب زیادی می رساند. 

4) روش الکتریکی: در این روش دو الکترود به دو سمت بستر وصل کرده برق بسیار ضعیف وصل و کرم ها در اثر شکی که وارد شد به سطح بستر حرکت می کنند(این روش,روش موفقی نمی باشد)

5) روش گرما دهی: سینی های بزرگ ایجاد شده بستر ورمی کمپوست همراه با کرم ها را درون این سینی ها ریخته گرما از زیر شروع به زیاد شدن کرده,کرم ها از گرما فرار کرده به روی بستر آمده و آماده ی جداسازی خواهند شد(این روش نیز روش موفقی نمی باشد زیرا نوزاد کرم ها و تخم ها کاملا از بین می روند)

*در حال حاظر در ایران دستگاه مناسبی جهت جداسازی کرم از بستر با رطوبت بالا وجود ندارد و روش سنتی 1و2 بیشتر مورد استفاده است.

 

تولید ورمی کمپوست و بستر های مناسب آن

تولید ورمی کمپوست و بستر های مناسب آن

ورمی کمپوست را می توان در محیط ها و جایگاه ها مختلف مثل مخزن,چاهک,جعبه یا بستر های چوبی,سبدهای پلاستیکی,وان حمام ,حوض های کوچک و...تولید و با کنترل شرایط به پرورش کرم و تولید کمپوست پرداخت.

1)     روش سبدی(جعبه های چوبی یا سبدهای پلاستیکی):

غذای کرم ها را در سبدها ریخته شرایط سبد را برای زندگی کرم ها مهیا کرده کرم ها را به درون سبدها تزریق می کنیم تولید ورمی کمپوست در این روش 2 ماه طول می کشداین روش در ابتدا به عنوان مشاغل خانگی مطرح و وارد کشور گردید ولی به تدریج تغییر کرده و گروهی در سطح گسترده و انبوه با این روش به پرورش کرم و تولید کمپوست پرداخته اند.

2)     روش ردیفی(توده ای,پشته ای):

در این روش عرض یک متر و ارتفاع آن حداقل 50 سانتی متر و طول بستر نامحدود ولی پیشنهاد می شود تا 20متر باشد,تل ها باید در سطحی شیب دار باشند که آب مازاد به راحتی دفع گردد.در دوره ی نگهداری و پرورش این روش سه ماهه می باشد.

3) روش قفسه ای ( سینی های روی هم):

در این روش سینی هایی با عمق 15 سانتی متر به تعداد 3 سینی روی هم قرار می گیرند سینی پایینی را پر از غذا کرده کرم ها را در آن تزریق کرده و پس از کمپوست شدن سینی بالائی را غذادهی و رطوبت می دهیم کرم ها به تدریج از سینی پایین به سینی بالاتر می روند.این روش با توجه به معایبی که دارد در سطح وسیع به کار گرفته نشده است ولی در خانه ها و در سطح کم روش مناسبی می باشد.

4)     راکتور های دسته ای:

مخازنی که پایه های آنها روی زمین قرار دارد این مخازن از مواد آلی پر شده و پس از تولید ورمی کمپوست تخلیه می شوند این روش بیشتر در آمریکا و اولین بار در انگلستان مورد استفاده قرار گرفته است.

5)     راکتور های جریان پیوسته(متوالی):

بیشترین میزان سرمایه گذاری مربوط به این روش می باشد در این روش مخازنی با تجهیزات و فناوری پیشرفته وجود دارد و برداشت به صورت اتوماتیک انجام می گیرد.

در این روش مخزن ها یا جعبه های موجود که درون انها 90 سانتی متر مواد آلی قرار دارد در مدت 30 روز به ورمی کمپوست تبدیل می شود.

شرح آنالیز کود ورمی کمپوست

نسبت ازت به کربن در خاک 1 :

نسبت کربن به ازت (C/N) ورمی کمپوست برابر ۲۰ و پائین تر از آن می باشد. طول دانه های خشک ورمی کمپوست بین ۱تا۵ میلیمتر و وزن مخصوص آن نیز کمتر از خاک گلدان است. هوموس آن حدود %۲۰ وزن خشک آن می باشد.

هر چه قدر نسبت ازت به کربن در خاک بیشتربا شد محصول بهتری می توان تولید کرد .وقتی که کاه وکلش را به خاک اضافه می کنیم ، مقداری ازت نیز به خاک اضافه می گردد زیرا نسبت  بیشتر c/n میباشد .محدوده c/n در محصولات کمتر از ۳۰ و بین ۱۰-۲۰ می باشد و اگر بیشتر از ۳۰ باشد معدنی شدن منفی صورت می پزیرد.

معدنی شدن ویژه خاک : وقتی که ازت معدنی قابل جذب توسط گیاهان به ازت  آلی غیر قابل جذب در می آید.

معدنی شدن منفی : زمانی است که ازت معدنی قابل استفاده به ازت معدنی غیر قابل استفاده در آید.

فاکتور ازت : مقدار ازتی که بهمراه بقایای گیاهی به خاک بدهیم تا باکتری از ازت معدنی خاک استفاده نکند.

۲٫غلظت نمک:

 غلظت نمک در محلول خاک بر اساس اصل توانائی نمک در هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک با هدایت سنج تعیین می گردد. هدایت الکتریکی (ECe یا گاهی اوقات EC) بر حسب دسی زیمنس بر متر dsm به توان ۱- اندازه گیری می شود واحد قدیمی تر اندازه گیری، میلی موس برسانتی متر بود.

حساسیت گیاهان به شوری خاک

گیاهان نسبت به شوری خاک حساسیت متفاوتی دارند و بعضی میتوانند شوری را تحمل کنند که به آن‌ها اصطلاحاً گیاهان متحمل به شوری گفته می‌شود. بعضی دیگر نسبت به شوری خاک حساس هستند که جزء گیاهان حساس محسوب می‌شوند. گل‌ها و گیاهان زینتی جزء گیاهان حساس به شوری قلمداد می‌شوند.

اثرات شوری روی رشد گیاه

شوری خاک از چند طریق رشد گیاه را دچار محدودیت میکند:

۱- آب قابل استفاده گیاه را کاهش میدهد؛ به عبارت دیگر در خاکهای شور، گیاهان زودتر دچار پژمردگی می‌شوند که این پدیده را اصطلاحاً خشکی فیزیولوژیکی میگویند. زیرا بدلیل شور بودن خاک، گیاهان نمیتوانند آب درون خاک را جذب کنند.

۲-  مسمومیت؛ بعضی از یونها به مقدار زیاد در خاکهای شور وجود دارند و بر اثر جذب زیادشان توسط گیاه، برای آن ایجاد مسمومیت میکنند که از مهمترین آن‌ها می توان کلر،سدیم و بر را نام برد.

۳- عدم تعادل تغذیهای؛ در خاکهای شور بدلیل وجود زیاد بعضی از یونها تغذیه گیاه، دچار مشکل می‌شود. بعنوان مثال در یک خاک شور، بدلیل غلظت زیاد کلر در محلول خاک و جذبآن بوسیله‌ی گیاه، جذب نیترات و سولفات توسط گیاه کم می‌شود. در صورتیکه نیترات و سولفات از یون‌های بسیار ضروری در تغذیه گیاه هستند. یا بعنوان مثال، جذب زیاد سدیم توسط گیاه، باعث کاهش جذب پتاسیم می‌شود.نوع دیگری از خاکهای دارای املاح زیاد اصطلاحاً خاکهای سدیمی گفته می‌شوند یعنی خاکهایی که درصد سدیم تبادلی آن‌ها زیاد است.

با استفاده از دستگاه conductometer مقدار EC مربوط به هر خاک در عصاره اشباع خاک را اندازه می گیریم.

اگر EC ، ۲-۴ ds/m باشد گیاهان حساس نباید کشت شود.

اگر EC کمتر از ۲ بود شور نیست وهر گیاهی را می توان کشت کرد.

اگر EC بیشتر از ۴ بود ،خاک شور است وهر گیاهی را نمی توان کاشت وفقط گیاهان مقاوم به شوری را می توان کاشت.

۳٫ Ph :

وقتی به یک خاک، خاک قلیا یا سدیمی گفته می شود که pH عصاره اشباع بیش از ۸٫۵ باشد. برای تعیین عصاره اشباع، خاک را در یک ظرف استوانه ای می ریزیم و بتدریج آب مقطر به آن اضافه می کنیم در همین حال محتویات ظرف را به هم زده تا خمیر گل اشباع درست شود. سپس از طریق مکش مقدار کافی از عصاره به دست می آید (همین عصاره برای تعیین SAR استفاده می شود).

مقدار آب خاک در مزرعه به طور معمول بین درصد پژمردگی دائم (حد پائینی) و ظرفیت مزرعه (حد بالائی) نوسان دارد رطوبت خاک در حد بالائی تقریباً دو برابر حد پایینی است.

اندازه گیری ها در خاک نشان می دهد که در محدوده وسیعی از بافت ها، مقدار آب خاک در درصد اشباع (SP) تقریباً ۴ برابر مقدار آب خاک در فشار ۱٫۵مگاپاسکال (درصد پژمردگی دائم) است. بنابراین غلظت املاح محلول اندازه گیری شده در عصاره اشباع تقریباً نصف غلظت محلول خاک در ظرفیت مزرعه و در حدود یک چهارم غلظت در درصد پژمردگی دائم است. اثر رقت املاح که رخ می دهد، علت آن را ظرفیت نگهداری بالای آب در خاکهای ریز بافت، ذکر می کنند. به این منظور ECe با یک تقریب منطقی غلظت نمکی را که گیاهان در حال رشد در خاک با آن مواجهند برآورد می کند.

  شرح آنالیز کود ورمی کمپوست

اندازه گیری کربن آلی خاک O.C

مواد آلی خاک عبارت است از حضور بقایای گیاهان، جانوران و ریزاندامکان (میکروارگانیسم ها) در مراحل مختلف تجزیه محتویات آن در خاک میزان مرغوبیت آن را نشان می دهد. مواد آلی خاک و ظایف زیادی بر عهده دارد و به عنوان شاخص نیتروژن محسوب می گردد.

میزان مرغوبیت خاک                                 درصد کربن آلی

          پایین                                              کم تراز ۰٫۵

         متوسط                                            ۰٫۷۵ – ۰٫۵

          بالا                                               بیش تر از ۰٫۷۵

درصد ماده آلی  = درصد کربن آلی   × ۱٫۷۲۴

نیتروژن کل = در صد ماده آلی × ۰٫۰۵

مواد آلی خاک

مواد آلی جزء لاینفک هر خاک بوده و خواص فیزیکی و شیمیایی آنرا تا حد قابل توجهی تغییر می دهد و عبارتست از کلیه اجسام آلی موجود در خاک اعم از زنده یا مرده ، تازه یا کهنه ، ساده یا پیچیده ومرکب . مواد آلی خاک شامل بقایای گیاهی و حیوانی در مراحل مختلف تجزیه، هوموس، میکروبها و هر ترکیب آلی دیگر می باشد .

بقایای گیاهی یا حیوانی که به خاک افزوده می گردند در نتیجه فعالیت میکروارگانیسمهای خاک تجزیه و ضمن آزاد کردن قسمتی از مواد غذایی خود دچار تغیرات زیادی می گردند ، سرعت فعالیت میکروارگانیسمها به وجود آب ، هوای کافی و حرارت مناسب برای فعالیت آنها بستگی دارد . یادآور می شود که واحد ساختمانی ماده آلی خاک کربن است . افزون بر کربن ، در ترکیب ماده آلی خاک عناصر هیدروژن، اکسیژن، فسفر، ازت و گوگرد نیز بکار رفته است . در خاکهایی که به آن کود اضافه نشده است ماده آلی مهمترین منبع تامین کننده ازت و گوگرد است .

  شرح آنالیز کود ورمی کمپوست

هوموس ماده آلی کلوییدی خاک است که تجزیه آن به کندی انجام می شود و به خاک رنگ قهوه ای یا سیاه می دهد. برخی از فراورده های حاصل از تجزیه ماده آلی خاک درآب محلول بوده و به سرعت ناپدید می شوند، برخی ترکیبات دیگر پایدارتر بوده و باقی می مانند . مواد آلی پایدار بصورت چسب آلی عمل کرده و برای تشکیل خاکدانه ذرات خاک را به هم می چسبانند . هوموس دو خاصیت مشترک با رس دارد : نخست اینکه از نظر الکتریکی به مقدار زیادی باردار است . دوم اینکه سطح ویزه زیادی دارد و به خاطر همین دو خاصیت این ماده در خاک بسیار مهم است .